Jonge doeners

"De ene week speel ik Samson, de volgende ben ik een ananas!"

6 juni 2017
Door: MIJNLEUVEN
Nick werkt als vrijwilliger op het speelplein.

Tijdens de paas- en zomervakantie is Nick (21) een vaste waarde op speelplein Heverlee. Als vrijwilliger geniet hij volop van elk moment op ‘zijn’ speelplein.
Tekst en foto's: Jef Lemmens

Ik had zin om tijdens de vakanties iets nuttig te doen en besloot om een animator- cursus te volgen. Daar leerde ik al snel mensen kennen die me vroegen of ik geen zin had om naar speelplein Heverlee te komen. Dat was voor mij niet de meest evidente keuze. Ik woon immers veel dichter bij het speelplein van Wilsele. Toch besloot ik om het een kans te geven, al was het met een bang hartje. Was dit wel iets voor mij? Wat werd er eigenlijk van mij verwacht? Wie waren de andere animatoren en hoe zouden ze me ontvangen? Met een rugzak vol vragen en een stevig struisvogelei in mijn broek begon ik aan mijn eerste dag als animator op speelplein Heverlee. Het bleken zorgen om niets. Ik werd onmiddellijk in de groep opgenomen alsof ik er al jaren deel van uitmaakte. Bovendien kreeg ik de kans om te groeien in mijn rol als animator. Stap voor stap kreeg ik meer verantwoordelijkheden. Nu, enkele jaren later, ben ik een van de anciens. Ik smijt me volledig in de toneeltjes en neem anderen op sleeptouw. Geef toe, niet slecht voor de introverte jongen die ik was op mijn eerste dag.”

LANGE DAGEN, KORTE NACHTEN.
“Elke ochtend rijd ik een half uur met de fiets naar het speelplein. Dat betekent vroeg opstaan, maar dat heb ik er voor over. Het speelplein is als thuiskomen. De vriendschap onder de animatoren maakt het echt de moeite waard. Als je dan ook nog eens ziet hoe dankbaar de kinderen en ouders zijn, dan zijn die lange dagen snel vergeten. Trouwens, vaak blijven we na de uren nog gezellig samen hangen en wordt het net iets te laat. Vooral op donderdag. Dan eten we samen en doen we een activiteit onder ons, zonder kinderen erbij. Meestal eindigt de avond dan in Leuven ergens aan de toog van een goed café. Dat zijn de momenten waarop hechte vriendschappen ontstaan. De volgende dag staan we weer op het speelplein, soms met kleine oogjes, maar met net zoveel goesting.”

Dat zijn de momenten waarop hechte vriendschappen ontstaan.
- Nick

KASSA-KASSA!
“Rijk word ik er niet van, maar ik denk er niet over om een andere, beter betaalde, vakantiejob te zoeken. Waar word je immers betaald om een hele dag te spelen en gekke stoten uit te halen? Bovendien leerde ik me open te stellen en om te gaan met andere teamleden. Ik ben niet altijd zo’n groepsmens geweest, maar nu kan ik de speelpleinbende niet meer missen. De kunst om mijn mede-animatoren te motiveren heb ik ondertussen ook onder de knie. Ik voel hoe ik ben gegroeid in mijn rol als animator. De ‘volger’ die ik altijd was, is uitgegroeid tot een ‘trekker’.

Ook van de creativiteit van de mensen om me heen steek ik heel wat op. In zo’n animatorengroep kan je van iedereen wel iets leren. Voor de centen alleen moet je het niet doen, maar de ervaring die je opdoet is echt onbetaalbaar. Vrijwilligerswerk staat bovendien zeer mooi op je cv als je op zoek gaat naar werk. Op termijn is het dus inderdaad ‘kassa-kassa’.”

NEVERENDING STORY?
“Voorlopig is er geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om ermee te stoppen. Meer nog. Naast vijf weken animator op het speelplein, was ik dit jaar ook vrijwilliger tijdens de Winterspeeltuin in de Brabanthal. Het is zalig om daar al die spelende en joelende kinderen te zien. Je krijgt echt het gevoel dat je iets nuttigs doet, dat zou ik niet willen missen. Gelukkig kan ik het op dit moment allemaal perfect combineren met mijn studies. Als ik ga werken, zal daar misschien verandering in komen, al hoop ik natuurlijk van niet. Maar tot het zover is, blijf ik gewoon mijn ding doen op het speelplein.”

6 juni 2017
Door: MIJNLEUVEN