"Er is een tekort aan ruimte waar jonge kunstenaars kunnen experimenteren"

Dertien kunstenaars werken tijdens de zomermaanden in de atelierruimte van het STADHUIS. Onder hen: Stina De Roeck (24), Anneka Robeyns (23), Maarten De Laet (23), Lisa Roggeband (23) en Silke Reyntjens (25). Vijf jonge doeners die tijdens de warmste temperaturen hun creativiteit niet laten smelten.
Tekst: Marie Coppens // Foto’s: Bavo Nys

Ontdek de kunstenaars onder het interview.

Waarom doen jullie mee aan de Zomerresidentie?
Silke: “Afgelopen jaar leerde ik MIJNLEUVEN en haar projecten kennen door mijn deelname aan BAAS. Via deze weg hoorde ik positieve reacties over de Zomerresidentie en besloot ik mee te doen. Ik zocht een plek om te werken aan mijn opdrachten en te doen wat ik graag doe. De Zomerresidentie vult deze perfect in.”
Maarten: “Ik heb me kandidaat gesteld bij Zomerresidentie omdat ik nood had aan een grotere ruimte. Ik woon in een kleine studio. Momenteel heb ik geen aparte ruimte waar ik me honderd procent kan focussen op het schilderen.”
Lisa: “De Zomerresidentie is voor mij de ideale plek om mijn creatieve plannen te concretiseren. In het begin van het jaar werkte ik in het atelier van STELPLAATS. Daarnaast wilde ik actief meewerken aan het kunstaanbod in Leuven. Zo belandde ik in de organisatie van het festival van Habitat, een festival dat kunst, muziek en ondernemerschap samenbrengt. Via Habitat en MIJNLEUVEN hoorde ik over de Zomerresidentie. Ik ben later ingestapt, maar raad het aan iedereen aan.”

Is er dan een tekort aan atelierruimte in Leuven en omstreken?
Lisa: “Absoluut. Ik vind dat er een gat is tussen professionele en niet-professionele kunstenaars. Er zijn vaak zware selectieprocedures waardoor kunnen werken in een atelierruimte hoogdrempelig is. De vraag is groter dan het aanbod. Dat is jammer. Toch heb ik het gevoel dat de laatste jaren dit gat wordt opgevuld. MIJNLEUVEN speelt daar een grote rol in. We zijn er nog niet, maar het evolueert.”
Maarten: “Ik vind dat het aanbod klein is en de prijzen hoog. Ik probeerde binnen te geraken bij Cas-Co, maar zonder succes. Ik ben het helemaal eens met hun weigering, want op dat moment had ik nog geen duidelijk project waaraan ik wou werken. Een ruimte om te experimenteren is eigenlijk wat ik zoek. Zomerresidentie geeft mij die kans!”

Hoe voelt het om met andere creatievelingen in één ruimte te werken?
Maarten: “Ik vind het super tof om omringd te zijn door andere kunstenaars die niet direct hetzelfde medium gebruiken. Zo maak ik ook kennis met andere technieken. Daarnaast vind ik dat we op korte termijn goed op elkaar zijn ingestemd. Het is daardoor aangenaam om in één ruimte te werken.”
Lisa: “Ik zit apart om te werken omdat ik veel plaats nodig heb. Ik merk dat de Zomerresidentie voor coworking zorgt. Ik heb ideeën die ik thuis niet zou hebben. Het laten fotograferen van mijn sculpturen door iemand uit de residentie bijvoorbeeld. Er zijn ook anderen die werken rond het menselijk lichaam en model. Ik zou het super nice vinden om eens te zien hoe mijn sculpturen daar naast staan. We werken heel verschillend en juist dat maakt het interessant.”
Silke: “We zitten op dezelfde golflengte. Iedereen is sociaal, ondernemend en gemotiveerd. Dat schept en band én hierdoor wordt mijn creativiteit ook geprikkeld.”

Wat is het grootste nadeel van de zomerresidentie?
Maarten: “Het blijft nog steeds een gedeelde ruimte. Jezelf ontwikkelen in kunstvorm is een proces van experimenteren en falen. Ik ben perfectionistisch. Het kan weken duren voor ik iets laat zien aan anderen. Een gedeelde ruimte zet meer druk op mijn eindresultaat. Ik ken de anderen ook nog niet lang dus het kan zijn dat ik binnen een maand hier veel comfortabeler mee zou omgaan!”
Lisa: “Het concept valt deels weg omdat het zomer is. Het is moeilijker om iedereen samen te krijgen omdat er ook vakanties worden gepland. Dat is eigenlijk geen nadeel, maar gewoon de realiteit.”
Silke: “Ik ben het eens met Lisa. Daarnaast merk ik dat de verplaatsing en het installeren soms hoogdrempelig is wanneer ik maar twee uurtjes vrij ben. Maar eigenlijk is dat kwestie van doorzetten. Dat is ook weer een voordeel. Als ik in de Zomerresidentie werk, ben ik niet afgeleid door banale huishoudelijke taken zoals bijvoorbeeld de afwas.”

Wat is het plan voor de expo die aan het einde van de zomer plaatsvindt? Komt daar stress bij te kijken?
Lisa: “Binnenkort hebben we een workshop en zal dat besproken worden. Ik geloof sterk dat zo’n plan groeit. Het staat er niet meteen. Stress en deadlines ben ik gewoon vanuit mijn opleiding. Ik heb er wel vertrouwen in dat het goed zal komen.”
Silke: “Ik vind een samenhangend geheel wel leuk. Alleen weet ik niet of we daarvoor al lang genoeg samenwerken. Enerzijds vind ik het kei tof dat er mensen zijn in de Zomerresidentie met een artistieke opleiding die een sterk verhaal kunnen vertellen achter hun werk. Anderzijds bezorgt juist dat mij misschien een kleine stress voor de expo: gewoonlijk teken ik in opdracht, maar nu word ik uitgedaagd vrij werk te maken dat een stevige onderbouwing vraagt. Dit is nieuw, maar wel een interessante uitdaging. Voor andere projecten ervaar ik die specifieke stress eigenlijk niet. Dan maak ik lijstjes en komt het goed.”

De kunstenaars

Silke Reyntjens (°1994) noemt zichzelf geen kunstenaar, maar een tekenaar. Ze groeide op in een creatief nest en studeerde Kunstwetenschappen aan de KU Leuven. Sinds 2014 bundelt ze haar werk onder de naam SIRE. Ze maakt grafische logo’s, muur- en glasraamtekeningen. Momenteel focust ze zich op het omzetten van modeltekeningen naar abstracte lijnen en het uitwerken van opdrachten die ze heeft binnengehaald. Haar stijl is “lineair , gericht op organische, soms zoekende lijnen en uitgewerkt in zwart-wit of kleurcontrasten”. In de Zomerresidentie vind je haar hoogstwaarschijnlijk met een stift van POSCA in de hand.

Maarten De Laet (°1996) is fotograaf. In september 2018 startte hij met schilderen aan ’t SLAC in Leuven. Hij was meteen verkocht en besloot naast de avondlessen ook persoonlijk werk te maken. Maarten laat graag fotografie en schilderkunst samenvloeien door zijn eigen foto’s via olieverf om te zetten naar schilderijen. Momenteel werkt hij in de Zomerresidentie op een plaat van 120x160 cm.

Lisa Roggeband (°1996) specialiseerde zich in haar master Vrije Kunsten aan het Sint-Lucas in Gent in keramiek en glas. Daarnaast werkt ze graag met klei en textiel. Thema’s als “dromen, de mens, het ontbrekende, het fragmentarische” zijn overheersend in haar werk. Samenvattend, maakt ze “sculpturen die niet realistisch zijn, maar wel gebaseerd zijn op de realiteit.” In de Zomerresidentie wil ze haar vier jaar studie samenvoegen. Ze denkt eraan een model te boetseren dat regelmatig verandert van houding. Maar misschien wordt het ook iets helemaal anders. “Ideeën zijn niet stabiel. Je begint bij a en eindigt misschien bij b.”

Stina De Roeck (°1994) is gepassioneerd door en stillaan ook gespecialiseerd in drukkunsten en street art. Voor prints, postkaartjes, kalenders en raam- en muurtekeningen draait ze haar hand niet om. Op drukkunst werd ze verliefd via haar job in Freinetschool de Zevensprong. Sinds dit jaar is ze in bezit van haar eerste etspers en is ze als zelfstandige in bijberoep aan de slag. Dromen doet ze van eigen kinderboeken, posters en prints waarbij ze illustraties voorziet aan de hand van druktechnieken. In de street art wereld rolde ze eerder spontaan via vrienden binnen. Street art geeft haar het genoegen om à la moment een werk neer te tekenen op een groot oppervlak. In de residentie is ze momenteel vooral bezig met het maken van linoprints op zelfgeschept (gerecycleerd) papier. We hebben er het laatste nog niet van gehoord!