Spoken er wel eens gedachten door je hoofd waar je moeilijk een antwoord op vindt? Geen nood, je bent zeker niet alleen. Het is ook niet abnormaal dat je je vragen stelt bij bepaalde dingen. We zitten nu eenmaal in een uitzonderlijke situatie. Om een idee te krijgen van de zorgen waar jullie zoal mee zitten en hoe jullie hier mee omgaan, vroeg ik een aantal onder jullie waar jullie het moeilijk mee hebben. Altijd interessant om te weten wat er in andere mensen hun hoofd omgaat. En wie weet herken jij jezelf wel in het antwoord van iemand anders.
Tekst: Esther Deroo
Razyana (15) - “Wat als ik zelf Corona heb en het aan mijn familie doorgeef”
“Ik maak mij soms zorgen over dat ik misschien wel Corona heb, maar het niet doorheb. En dat ik op die manier mijn familie kan besmetten. Als mijn ouders door mij ziek zouden worden, zou ik mezelf dat nooit vergeven. Gelukkig zit ik ondertussen al even thuis en is die angst stilaan wat minder groot. Ik heb dan ook alles gedaan wat ik kon om extra besmetting te voorkomen. Maar zeker toen de school nog maar net dicht was, had ik veel schrik om Corona te hebben. Nu is de kans gelukkig al een pak kleiner.”
Wout (15) - “Hoe gaan ze ons schooljaar nog redden”
“Ik snap niet zo goed hoe ons schooljaar nu nog in elkaar zit. Wat met onze examens? Wat met de lessen? Gaan we examens moeten doen in de zomer of zelfs ons jaar moeten overdoen? Voor dat laatste heb ik het meeste schrik. Dat zou echt niet fijn zijn. Maar dan denk ik, ze kunnen toch niet in heel Europa alle jongeren hun jaar laten overdoen. Ze gaan toch echt wel een heel creatieve oplossing moeten vinden. Ik ben benieuwd!”
Axelle (14) - “Één van mijn beste vrienden heeft Corona”
“Één van mijn beste vrienden heeft Corona, en zelfs al heeft hij hier weinig last van, het is toch even schrikken. Ik hoop echt dat alles goedkomt met hem én met zijn familie. Zelf probeer ik hem te ondersteunen door dagelijks te bellen en te sms’en. Ik bid ook zoveel mogelijk voor hem. Ik mis hem ontzettend hard en hoop dat we snel terug kunnen afspreken!”
Ik raad iedereen aan om te blijven lopen, wandelen, sporten- Kjelle
Cleo (16) - “Wat na de quarantaine”
“Ik heb het gevoel dat na deze crisis niemand nog gaat weten hoe met elkaar om te gaan. Hoe zal het dagelijkse leven er gaan uitzien na de quarantaine? Ik ben bang dat het mensen lui gaat maken, dat mensen hun jobs gaan verliezen, dat we ons leven niet meer helemaal op orde gaan krijgen. Maar, de mensheid redt zich uiteindelijk altijd wel, dat leert de geschiedenis ons. Als onze voorouders het konden, dan kunnen wij het ook, toch?”
Kjelle (17) - “Wat met mijn conditie”
“Ik ben vooral bang voor mijn conditie. Tijdens gewone weken beweeg ik veel op school, doe ik hobby’s en ga ik weg met vrienden. En zo blijf ik altijd in shape. Nu tijdens quarantaine zit ik vaak neer, kijk ik veel tv en eet ik een pak meer. Ja, ik ben eigenlijk gewoon bang om dik te worden. Dus ik probeer af en toe de afstandsbediening eens weg te leggen en wat te sporten, wandelen, lopen,… Ik raad dat iedereen aan. En blijf vooral zo goed mogelijk weg van de kasten vol met hamstervoedsel!”
Auriane (16) - “Kunnen we zomaar allemaal hervallen”
“Wat als we na de quarantaine ons gewone leven weer oppikken en opnieuw hervallen omdat één persoon nog besmet was? Het virus verspreidt zich heel snel, dat weten we. Het jaagt me wel wat schrik aan dat dit gewoon kan blijven duren. Gelukkig zijn virologen en wetenschappers over heel de wereld hard aan het werk om een vaccin te ontwikkelen. En hoe sneller dat er is, hoe sneller we weer naar ons gewone leven kunnen terugkeren.”
Als we dit overleven, is onze relatie sterker dan ooit- Mieke
Anouck (15) - “Ik heb schrik voor de gezondheid van mijn papa”
“Mijn papa werkt in de zorg en dat is wel wat beangstigend. Iets dat nu erg herkenbaar is voor veel families, denk ik. Ik heb schrik voor zijn gezondheid en ik mis hem ook heel erg. Hij is namelijk erg vaak weg en slaapt vaak op hotel. We zien hem dus niet zo vaak, en we begrijpen ook waarom. Maar als hij ziek zou worden, mogen we hem zelfs niet bezoeken en dat maakt het alleen maar erger. Voor mij mag dit echt snel stoppen.”
Mieke (15) - “Ik ben bang om mijn vriendje te verliezen”
“Ik mag van de wet mijn vriendje niet bezoeken en dat maakt me bang. Ik heb oprecht schrik om hem te verliezen. Ik mis hem elke dag meer en voorlopig ziet het er niet naar uit dat de maatregelen gaan veranderen. In normale tijden zie ik hem zeker één keer per week en videochatten we daarnaast erg vaak. Nu valt dat fysiek contact weg, terwijl dat zo belangrijk is voor een relatie. Als we dit overleven, is onze relatie wel sterker dan ooit!”
Noah (16) - “Wat gaan we deze zomer nog mogen doen”
“Ik had een zomer vol plannen: met kazou op vakantie, naar Thailand met mijn familie, chillen met vrienden,… Nu vang ik op dat we misschien zullen moeten schoolgaan tijdens de vakantie, of dat we niet naar het buitenland zullen mogen gaan. Maar aan de andere kant mogen we deze situatie niet onderschatten, moeten we ons goed aan de regels houden en heeft het vooral geen zin om erover te stressen en te klagen. Dit is iets dat we niet zelf in de hand hebben en voor sommigen eindigt dit veel erger dan ‘gewoon niet op vakantie kunnen gaan’.”
Stel je eens voor dat je dit meemaakt zonder de huidige technologie- Aiko
Aiko (15) - “Ik heb het er moeilijk mee dat ik mijn vrienden niet kan zien”
“Ik heb schrik voor iets waar elke jongere nu wel mee kampt: mijn vrienden zo lang niet meer zien. Er zijn er wel een paar die in de buurt wonen, met wie ik één er één even kan gaan wandelen (met anderhalve meter afstand uiteraard). Ik hoop dat mijn andere vrienden mij niet vergeten. Maar, als echte vrienden gaan we dit wel overleven! En al is videochatten niet hetzelfde, gelukkig hebben we dat nog. Stel je eens voor dat je dit meemaakt zonder de huidige technologie.”
Priscilla (16) - “Ik mis sporten met mijn basketteam echt heel erg”
“Ik speel basketbal en door het virus is het seizoen stopgezet. Basketbal is echt mijn passie en enkele van mijn beste vriendinnen zitten in mijn ploeg. Ik vind het moeilijk dat ik dat nu moet missen. Je beseft pas hoeveel je iets mist eens het van je afgenomen wordt. Ik probeer wel te fietsen en te gaan lopen nu, of ik zoek oefeningen en fitness-filmpjes op youtube om thuis meer te sporten. En hopelijk kunnen we volgend seizoen met een frisse start terug beginnen. Try to stay positive!”
Lotte (15) - “Ik hoop dat mijn grootouders niets overkomt”
“Mijn opa moet naar het ziekenhuis voor iets dat niet met Corona te maken heeft. Maar daardoor wordt het voor hem wel plots gevaarlijk. Bovendien gaat mijn oma mee en nemen ze het openbaar vervoer, want ze hebben geen auto. Ik hoop echt dat hen niets overkomt. Ik kan enkel goede moed houden en hen geloven dat ze goed afstand zullen houden van iedereen.”
Als je zelf ook met veel vragen blijft zitten, kan je digitaal terecht bij een pak organisaties. Op de website van noknok vind je een heel handig overzicht!
