Afgelopen zondag organiseerde Ensemble een Sit-In tegen racisme en discriminatie. Het was een namiddag met vele sprekers die het publiek kennis en bewustzijn probeerden mee te geven over deze onderwerpen. Er was een mooie opkomst met verscheidenheid in het publiek. Jong, oud, zwart, wit, uit Leuven en uit Antwerpen … Ze kwamen allemaal zitten op het Ladeuzeplein.
Een corona-proof manifestatie!
Tekst: Lena Devillé / Foto's: Masja Dolya
Omdat de sprekers veel interessante dingen te vertellen hadden, ga ik deze zo goed mogelijk proberen door te geven aan iedereen die er niet was. Het zijn woorden die gehoord mogen worden. Allereerst wil ik vertellen wat Seckou Ouologuem, stadsdichter van Antwerpen, te vertellen had: “Gelijke rechten moeten geëist worden,” zegt hij, “want alleen zo kan het gebeuren.” Het enige probleem is dat mensen moe worden. Mensen die te maken krijgen met racisme en discriminatie proberen elke dag gelijke rechten te eisen, maar als er niemand luistert is dat zeer uitputtend en verloren energie. Daarom moeten we volgens Seckou proactief zijn. Onderneem zelf stappen en spreek zelf mensen aan als ze een racistische, seksistische of discriminerende ‘grap’ maken. "Gelukkig,” vertelt hij, “komt uit al deze negativiteit ook iets positiefs. Je merkt dat er een Unity ontstaat van mensen die er genoeg van hebben en zullen blijven strijden.”
Elke spreker maakte duidelijk dat racisme echt is en zich recht voor onze neuzen afspeelt. Racisme en discriminatie zijn geen problemen van de VS. Het zijn globale problemen die hier en nu moeten worden aangepakt. Ange Kaze van Belgian Network of Black Lives sprak over de gevolgen die racisme heeft op een mens. POC
(people of color, red.)
worden moe en depressief van de hoeveelheid discriminatie. Daarom mogen we ook niet vergeten: “Black Mental Health Matters!” POC moeten zich door en voor de foute maatschappij waar wij in leven constant bewijzen, maar hoe gaat dat als je doodop bent?
Je merkt dat er een unity ontstaat van mensen die er genoeg van hebben en zullen blijven strijden.- Seckou Ouologuem
Sakina El Kaddouri van Hijabi Fights Back maakte duidelijk dat ze raar wordt aangekeken op straat of wordt nagestaard, omdat ze een hijab draagt. "Hoe vaak dat mensen met een hijab geweigerd worden voor een job! Want ja, die hoofddoek kan echt wel niet hoor, ik loop hier toch ook niet rond met een pet?" Het zijn dingen waar we altijd rekening mee moeten houden. Dit gebeurt elke dag hier in België, want blijkbaar blijft het provocerend in sommigen hun ogen.
Nu, ik heb al veel verteld over dingen die gezegd zijn, maar als je nog meer bewijs wil van hoeveel discriminatie er nog leeft in deze wereld, zoek dan eens 'The Privilege Walk' op. Dit is een oefening die wij tijdens de Sit-In ook hebben gedaan, met de hulp van één van de twee geweldige presentatoren van de dag: Sarah Bekambo. Het toont aan hoe bepaalde mensen nog steeds meer privileges krijgen dan anderen op basis van huidskleur, religie, geaardheid, geslacht … Tijdens de oefening werd gevraagd wie er ooit al in contact was gekomen met de politie en wie er bang is wanneer ze politie kruisen op straat. Eveline Vandevelde van Stop Ethnic Profiling kwam daar later ook op terug. Ze wees op het feit dat er nog veel etnisch geprofileerd wordt overal ter wereld. “Het is niet normaal dat je moet stoppen op straat en je de woorden ‘je zag er verdacht uit’ te horen krijgt.”
Via nietnormaal.be kan je er veel over lezen en kan je ook zien wat je recht is.
Het is niet normaal dat je moet stoppen op straat en je de woorden ‘je zag er verdacht uit’ te horen krijgt.- Eveline Vandevelde
Na de Sit-In sprak ik ook nog even met Sonia (21) en haar twee vriendinnen Bérénice (20) en Anatalia (20). Zij vonden het hele gebeuren supergoed. “Het was heel nodig en heel mooi. Ik vond het ook heel powerful. Het was een manier om elkaar aan te moedigen en te versterken, want er was een hele positieve sfeer. En het was heel leerrijk.”
Ik vroeg hen of ze ook het gevoel hadden dat er iets in gang gezet werd, want Sarah vertelde al eerder dat dit volgens haar het begin van een revolutie is. Hierop zeiden ze volmondig ja. Ze merken dat veel mensen er nu mee bezig zijn en vinden het fijn om te zien dat hun witte vrienden zelf stappen ondernemen en gesprekken over het onderwerp aangaan met andere mensen, zonder dat zij daar iets over moeten vragen. Het geeft hen een goed gevoel om te zien dat de mensen hiervoor samenkomen. “Want de strijd moet blijven doorgaan en mensen moeten alles wat nu aan het gebeuren is onthouden en meenemen naar later. Samen staan we sterk. "Tous ensemble!"
Ook Astrid (18), Femke (19) en Ignace (19) vonden het een heel goed en uiterst nodig gegeven. Ze vonden het fijn om te laten zien dat je een protest kan houden dat coronaproof verloopt. Zo laat je zien dat je er echt om geeft, maar zorg je wel dat alles veilig verloopt. Het was voor hen een heel leerrijke namiddag en dat vonden ze belangrijk, want zo kunnen ze zelf nog meer bewustzijn creëren.
