“Uw haar voelt als schaamhaar aan”, “Ik wou dat ik wit was en gewoon mee kon passen in de maatschappij”, “Kenyatta voerde het woord, maar de persoon die luisterde keek alleen mij aan. Toen ik vroeg hoe dat kwam, zei Kenyatta: Because I’m black”, “In de lagere school maakte niemand opmerkingen over mijn andere huidskleur of andere ogen. In het middelbaar was ik ineens Aziatisch, en dus anders”, “Uw huidskleur ziet eruit als kaka”, “Ik ken uw soort, gij gaat het nooit maken”.
Dit artikel kwam tot stand dankzij de meningen van deze Leuvense jongeren: Tevin (20), Wiebe (14), Tybo (16), Edlyn (13), Gloria (14), Wies (16), Riquens (27), Mahmoud (31), Esther (15), Anne (23), Jenebabe (17), Ines (23), Simon (23), Marthe (17), Nienke (22), Ann-Sophie (24), Ines (24), Sarah (25), Neil (26), Maddy (21), Sarah (19), Jesse (18), Djesse-Stéphanie (20), Ossia (18), Fred (25), Hilke (23), Matilde (22).
Wat er in dit artikel wordt geschreven, is een combinatie van meningen en uitspraken van Leuvense jongeren met diverse achtergronden. Het is een opstart van dialoog, geen éénzijdige conclusie. Er moet gepraat worden, met een open geest. Er moet onderwezen worden, met correcte informatie.
Over Black Lives Matter en structureel racisme
“Wat er gebeurt in de Verenigde Staten van Amerika is walgelijk en kan gewoon niet, het weerspiegelt de systematische oppressie van de zwarte gemeenschap in Amerika en met uitbreiding de hele wereld”
Het moet stoppen. Nu. Het is tijd voor verandering. Wat er aan het gebeuren is, komt niet onverwacht. Het komt niet door gedrag van de laatste jaren. Dit is een diepgeworteld probleem dat eeuwen terug gaat in de tijd (kolonisatie, slavernij), een probleem dat nooit bij de wortel is aangepakt en is blijven etteren. Black Lives Matter mag een inspiratie worden voor mensen van over heel de wereld die gediscrimineerd worden. En in de eerste plaats nu voor mensen van Afrikaanse afkomst.
“Het doet me pijn als mensen niet open staan voor dialoog, terwijl dat juist nodig is, vanuit alle partijen”
Dialoog tussen alle partijen is een start, maar horen is niet genoeg. Laten we luisteren naar elkaar en van daaruit proberen te begrijpen. “Wij schreeuwen al heel erg lang, maar er verandert bitter weinig”. Woorden zijn vluchtig als er geen daden aan worden gekoppeld. Maar vooraleer mensen actie gaan ondernemen, is er een attitude-wisseling nodig. We zijn allemaal mensen, maar toch zit er die ongelijkheid. Met een “ik-accepteer-niet-dat-er-diversiteit-bestaat” attitude, gaan we er niet komen. Laten we proberen te verbinden en te werken naar een manier waarop we opnieuw naar de mens kijken, en niet naar de kleur.
“Ikzelf, als zwart persoon, word er emotioneel van als ik zie hoe de politiek erop reageert en hoe de media ermee omgaat. Ik voel me machteloos, hulpeloos en krijg het gevoel dat er geen hoop is op verandering”
De hoop is dat het niet bij een “zwarte-vierkanten-op-Instagram-hype” blijft. Het is mooi dat er aandacht aan wordt gegeven, maar de echte verandering zit in actie. Bij instituten, bij elk individu. Scholen mogen zich aangesproken voelen om dit thema veel meer en vooral veel dieper aan bod te laten komen. Overheden mogen zich aangesproken voelen om hier structureel mee aan de slag te gaan. Iedereen, van de machtshebbers en de miljonairs, over het middenveld, tot aan de kansarmen en daklozen van onze samenleving, draagt bij aan het probleem óf aan de oplossing.
Allemaal samen tegen racisme. Vanuit dialoog, niet vanuit geweld.
Over discriminatie in onze (Leuvense, westerse) samenleving
“Ik was niet echt iemand die snel voor zichzelf opkwam dus liet ik mensen maar doen, want ik dacht dat het normaal was, omdat ik zwart ben”
De veralgemening moet stoppen. We doen dat bij alles. Elke moslim is een terrorist. Elke zwarte man is een crimineel. Elke latino heeft een kort lontje. In een westerse samenleving, en dus ook in Leuven, kan je met een andere huidskleur niet op straat lopen zonder bevooroordeling. Het is een klik die teveel mensen maken. Vanuit geïndoctrineerde en gecultiveerde angst (hallo media, hallo politiek), vanuit schrik van wat men niet kent.
“Ik maak het nu minder mee omdat ik bewust nadenk over wanneer ik buiten kom, hoe lang ik buiten ben en welke plaatsen ik bezoek”
Wat er nu in de VS gebeurt, lijkt altijd groter te zijn dan in de rest van de wereld. Maar we zijn blind als we denken dat het enkel daar gebeurt. Mensen hebben allemaal hun eigen mening, hun eigen idealen, en dat is ieders recht. Maar dat mag niet in strijd zijn met de mensenrechten. Een individu kan niet op zichzelf de wereld beter maken. Maar vanuit bepaalde instituten moet er een voortrekkersrol worden ingenomen. Zij die het mandaat hebben om mensen op hun rechten en plichten te wijzen, moeten hun verantwoordelijkheid opnemen. Maar, zijn mensen met een machtspositie voldoende geïnformeerd? Lopen zij op straat rond met een eerlijke blik? Vertegenwoordigen zij de mensen in België, of enkel hun witte medemens?
“Ik wou dat ik vroeger al het lef had om mensen aan te spreken op ongepaste uitspraken. Ik heb staan lachen met moppen, terwijl ik intern aan het wenen was”
Racisme is strafbaar. Het is onze burgerplicht om mensen aan te spreken die racistische uitspraken doen, zelfs al was het grappend bedoeld. Een racistische mop is nog steeds racisme. De ervaring blijft hetzelfde. #notoracism is meer dan een hashtag. We moeten onze plaats innemen in de frontlinie, ook in hier België.
“Waarom mogen wij jullie geen neger noemen?”
Het is tijd om de oogkleppen af te zetten. Om elke Belg, elke Leuvenaar correct te informeren en te sensibiliseren en om hen van daaruit te activeren. Er staan standbeelden van Leopold II, straatnamen en tunnels zijn naar hem vernoemd. Vraag aan de gemiddelde Belgische jongere wie Leopold II was, en het antwoord zal zijn: hij was ooit koning van België. Vraag aan dezelfde groep wie Adolf Hitler was, en ze weten allemaal dat hij verantwoordelijk was voor de vervolging en de dood van miljoenen Joden. Maar weet de Belgische jongere over Leopold II dat hij een bloederig kolonisatiebeleid voerde in Congo? Dat hij verantwoordelijk is voor de dood van miljoenen Congolezen (inclusief kinderen), en dat voor persoonlijk winstbejag? Elke Belgische jongere weet wel over slavernij. Maar welke impact dat heeft op de zwarte bevolking van nu, daar wordt niet over onderwezen. Dat komt veel te weinig aan bod.
Er wordt constant gewerkt aan een diversiteitsbeleid. Dat dit een zwaar thema is, kan niemand ontkennen. Heb je het er moeilijk mee? Praat erover! Vind je het belangrijk, maar heb je het gevoel dat je er niet genoeg over weet? www.kifkif.be is al een erg goeie start. Hieronder nog een lijstje van boeken, series, podcasts, … die een bom aan informatie bevatten.
BOEKEN:
- Witte onschuld – Gloria Wekker
- Why I’m No Longer Talking to White People About Race – Reni Eddo-Lodge
- Hoe het voelt om van kleur te zijn – Zora Neale Hurston
- Your black friend & other strangers – Ben Passmore
FOTOBOEKEN
- The New Black Vanguard – Antwaun Sargent
- Freedom: A photographic history of African American Struggle
SERIES/FILMS/YOUTUBE
- Interviews met Olivia Rutazibwa
- The Mahad Show
- Selma
- When they see us
- Human Zoos: America’s Forgotten History of Scientific Racism
- I am not your negro
- The Green book
- The Help
- The BlackkKlansman
- Dear White people
- Seven Seconds
- The hate you give
- 13th
- Roots
PODCASTS
- The Secret Lives of Black Women
- Seeing White – Scene on Radio
