De evenaar oversteken en je alleen naar de andere kant van de wereld begeven, dat is wat Chiara De Backere (19) uit Kessel-Lo deed. Toen ze afstudeerde aan de middelbare school besloot ze dat het tijd was om een stukje van de wereld te verkennen in plaats van het ene boek na het andere. Ze nam afscheid van familie en vrienden en trok op zes maanden tijd naar drie bestemmingen: Australië, Fiji en Amerika.
Tekst en foto's: Chiara Debackere
Eeuwige twijfelaar
“Ik heb lang getwijfeld of ik wel zou gaan reizen. Ik was gelukkig in België en had niet het gevoel dat ik hier per se weg moest. Het feit dat ik een eeuwige twijfelaar ben, maakte dat het nemen van een beslissing ook even op zich liet wachten. Een aantal maanden om precies te zijn. Om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat ik er helemaal voor wilde gaan. Via de organisatie WEP stak ik zelf mijn eigen world tour in elkaar. Ik koos waar ik naartoe wilde, en de mensen van WEP hielpen mij met de uitwerking. Ik besliste om reizen te combineren met vrijwilligerswerk. Omdat ik graag iets wilde betekenen en bijbrengen als ik dan toch naar het buitenland ging.”
Australië, here I come
“7 oktober, de voormiddag waarop ik vertrok naar Australië. Ik had er zoveel zin in! Maar tegelijkertijd vond ik het ook een beetje beangstigend. Het was de eerste keer dat ik in mijn eentje reide en dan meteen naar de verst mogelijke bestemming. Bijna dertig uur later liep ik – opgelucht dat ik door de controles was geraakt – Brisbane Airport uit. Mijn avontuur was officieel begonnen!”
Byron Bay, liefde op het eerste gezicht
“Mijn eerste maand in Australië bracht ik door in het stadje Byron Bay. De eerste 2 dagen werd ik overvallen door een raar gevoel, vooral omdat ik begon te beseffen dat ik écht aan de andere kant van de aardbol zat. Maar de tijd vloog wel voorbij: tijdens de week ging ik naar school en ging ik surfen, tijdens het weekend maakte ik uitstapjes. En dat allemaal terwijl ik verbleef bij een geweldig gastgezin. Toen de tijd daar was om te vertrekken naar mijn volgende bestemming, had ik het wel wat moeilijk. Byron was op vier weken tijd mijn thuis geworden. Die plek, en alle mensen en vrienden die ik er leerde kennen, achterlaten voelde heel vreemd.”
Omdat ik afgelegen en basic leefde, beleefde ik alles veel intenser
Nog tot Nieuwjaar down under
“Na Byron vertrok ik naar Port Douglas, dichtbij Cairns. Daar deed ik een maand vrijwilligerswerk in ‘The Wildlife Habitat’, een zoo waar je alle typisch Australische dieren terugvindt. Er was ook een care center, waar zieke en gewonde dieren werden verzorgd. Ik werkte er samen met een team van vrijwilligers en vast personeel om de verblijven schoon te maken en de dieren te verzorgen en voederen. Knuffelen met de koala’s en kangoeroes stond ook op het programma. Twee dagen per week kregen we vrij zodat we uitstapjes konden maken en de buurt wat konden verkennen.”
“Begin december trok ik verder naar Kangaroo Island in South Australia. Daar deed ik nog twee extra weken vrijwilligerswerk in een natuurreservaat met wilde dieren, op een afgelegen plaats zonder wifi of GSM bereik en de dichtstbijzijnde winkel/stad een dikke honderd kilometer verderop. Onze taken varieerden van dingen planten tot koala’s tellen en helpen met het rondleiden van toeristen. Het was een ongelooflijke ervaring en net doordat ik zo afgelegen en basic leefde, beleefde ik het ook allemaal veel intenser. Na Kangaroo Island keerde ik nog even terug naar Byron Bay, om er Kerst te vieren. Best een ervaring, surfen en barbecueën op het strand tijdens de kerstperiode.”
Ik verbleef er in hutjes en waar ik op de grond at en sliep
2de bestemming: Oceanië
“Nieuwjaar: de tijd van goede voornemens en een nieuwe start. Die nieuwe start was voor mij Fiji. In het begin schrok ik wel toen ik er aankwam. Het beeld dat ik van Fiji in mijn hoofd had, kwam niet overeen met wat ik te zien kreeg. Ik dacht dat ik zou terechtkomen op een plek met witte stranden en een oceaan met wel 10 verschillende kleuren blauw. Paradijslijk. Maar in werkelijkheid belandde ik in een vuile stad waar ongelooflijk veel armoede is. Ik werkte er een maand als leerkracht in een plaatselijk schooltje. Na mijn vrijwilligerswerk reisde ik nog een maand rond: ik verbleef twee weken in dorpjes. Best wel een speciale ervaring was, want om bij iemand te verblijven, moet je door de familie toegelaten worden aan de hand van een welkomstceremonie. Ik verbleef er in heel simpele, witte hutjes en waar ik op de grond at en sliep. De twee weken erna bezocht ik – als toerist – nog een aantal eilanden. Ik denk dat ik in Fiji misschien het meest geleerd heb: het paradijs is er zeker te vinden, maar stilstaan bij de armoede is ook noodzakelijk. Gelukkig zijn de mensen – ondanks de armoede – wel onwaarschijnlijk gelukkig.
Last but not least: Florida
“Eind februari vertrok ik naar mijn laatste bestemming: Florida. Daar deed ik een maand lang intensief vrijwilligerswerk op een paardenranch met wilde mustangs. Een periode die ik afrondde met twee weken vakantie en op verkenning gaan. Van een pretpark in Orlando tot zwemmen met zeekoeien en genieten in Miami.”
Home sweet home?
“Midden april keerde ik terug huiswaarts. En hoe ik twijfelachtig aan dit avontuur begon, wilde ik nog lang niet terug. Ik had de reismicrobe te pakken en vond terugkeren daardoor zwaarder dan vertrekken. Natuurlijk had ik nu en dan eens een tegenslag, maar ik kan met overtuiging zeggen dat deze reis het beste is wat ik tot nu toe gedaan heb.”