"Samenwerking, ja. Samensmelting, liever niet."

Het is talk of the town sinds dinsdag 24/09: Perron 3000. Wat vanaf 1 september 2021 één school moet zijn voor alle leerlingen, voorlopig in een samenwerking tussen SPC, HDC en Paridaens, stuit op veel protest bij leerkrachten én leerlingen. Dat er momenteel veel rond gebeurt, valt niet te ontkennen. Maar waarom zijn zoveel jongeren er niet voor te vinden? Wat leidt hen tot het voeren van deze protesten? MIJNLEUVEN strikte twee jongeren die in hun pen doken voor een geschreven versie van hun kijk op de zaak.

Jan Van den Broeck, 16, HDC

Met één bericht vorige week dinsdag kregen alle leerlingen van het Sint-Pieterscollege, het Heilige-Drievuldigheidscollege en het Paridaensinstituut te horen dat de school waarvoor ze destijds hebben gekozen zal verdwijnen. Over twee jaar leven en leren zij in een totaal andere school waar ze nu bijzonder weinig over weten. Ikzelf zal dit niet meer meemaken, maar ook bij mij kwam het nieuws hard aan. De beleidsmakers van de scholen kozen voor drie maanden stilte om dan onze scholen in totale chaos te storten. Stilte voor de storm heet dat dan.

Het plan
Onze inrichtende macht wil met een brede eerste graad meer kansen geven aan scholieren die niet beschikken over een diploma van de lagere school. Ze willen dus een B-stroom organiseren in onze school, die uit traditie een ASO-school is. Een van de argumenten van de fusie is dat scholen niet meer tegen elkaar moeten opboksen om toch maar dé kwaliteitsschool te zijn. Toch is het juist deze concurrentie en competitie onderling die ertoe heeft geleid dat onze scholen, net als bedrijven op de markt, hun uiterste best doen om het beste onderwijs te leveren met het huidige niveau als resultaat. Het samengaan van de scholen betekent het einde van deze gezonde concurrentie.

Traditie
SPC, HDC en Paridaens hebben samen ongeveer een half millennium aan ontwikkeling doorgemaakt en zijn drie verschillende scholen. De opgebouwde tradities, normen en waarden worden met het vuilnis buitengezet. Men hoopt op een nieuwe mooie superschool. Daar zijn we echter helemaal niet zeker van, zeker niet als dit allemaal op twee jaar moet verwezenlijkt worden.

Nieuwe drempels
De beleidsmakers dromen van een soort supergrote school op mensenmaat met kwaliteitsvol onderwijs en een sterk uitgebreide zorg. Ikzelf droom dat ik president ben. Beide dromen zien er momenteel even realistisch uit. Een onderzoek uit Amerikaanse scholen geeft aan dat grote scholen méér te kampen hebben met agressie, pesten en dat leerlingen er zich minder thuis voelen. Ik begrijp dat ook. In het huidige systeem heeft de leerlingenbegeleiding zes jaar de kans om je te helpen en om je welkom te laten voelen. In het toekomstige plan heeft men maar twee jaar de tijd om je te leren kennen. De drempel naar ‘de grote school’ wordt na het tweede middelbaar opnieuw herhaald, waardoor je weer voor een moeilijke keuze komt te staan.
Ook zal de keuze voor leerlingen van het zesde leerjaar verdwijnen en zullen zij niet meer kunnen kiezen voor de zelfstandigheid van SPC, de zorg van Paridaens of het niveau van HDC.

Samenwerking, geen samensmelting
Er kunnen zeker nog positieve dingen komen uit het debat rond Perron 3000, maar persoonlijk denk ik niet dat dit de samensmelting zal zijn van de drie scholen. Een nauwere samenwerking moedig ik echter wel aan, dat leerkrachten onderling ideeën kunnen uitwisselen is een heel goede zaak voor het onderwijs. Ik spreek vanuit al mijn kennis als ik zeg dat ik de scholen beter zie als ze los staan van elkaar, in strijd om de leerling beter te maken.

Amélie Lorent, 17, SPC

De laatste week wordt er in de gangen van mijn school nog maar over één ding gepraat; de samensmelting van de Leuvense katholieke scholen. Eigenlijk weten we allemaal nog niet echt wat het precies inhoudt, maar wat we eruit hebben verstaan, staat ons niet aan. Vanaf september 2021 worden SPC, HDC en Paridaens samengevoegd tot één grote school. Met een gedeelde eerste graad. Voor de tweede en derde graad worden er waarschijnlijk campussen opgericht. Het volledige plan is nog niet gekend, of bestaat misschien zelfs nog niet. Een ding is zeker, er is nog heel wat onduidelijkheid.

Inspraak
Niet enkel de leerlingen waren geschrokken door deze beslissing, maar ook de leerkrachten werden verrast door deze beslissing. Leerlingen van de eerste en tweede graad weten niet hoe hun volgende schooljaren er gaan uitzien. Of ze nu les zullen krijgen op de gronden van het Paridaensinstituut of elke dag hun fiets in de fietsenstalling van het Heilige-Drievuldigheidscollege zullen plaatsen. Het feit dat er nog zo weinig duidelijkheid is, baart me wat zorgen. Als al deze veranderingen al binnen twee jaar zullen doorgaan, zullen er nog heel wat vergaderingen moeten plaatsvinden. Ook met leerkrachten, leerlingen en ouders, die tot nu toe nog geen enkele inspraak hadden. Het gaat nu eenmaal over hun toekomst.

Verbondenheid
Leerlingen kiezen hun school op basis van de uitstraling, doelstellingen, sfeer en mentaliteit. Deze keuzevrijheid zou volledig verdwijnen als we alles samenvoegen. Leerkrachten die al jaren op dezelfde school werken, worden mogelijk weggehaald bij al hun collega’s en uit hun vertrouwde omgeving weggeplukt. Bij de bekendmaking van Perron 3000 werden de leerlingen ‘een gevoel van nabijheid en kleinschaligheid’ beloofd. Maar volgens mij haal je dat gevoel juist weg als je alle eerstejaars van een stad in één school steekt. Op mijn school is het normaal dat je heel je eigen jaar, graad en zelfs een groot deel van je hele school kent, maar wanneer je jaar uit bijna 1000 personen bestaat, is dat onmogelijk.

Fictie vs. realiteit
Tradities zouden verloren gaan en leerlingen zouden proefkonijnen worden de eerste jaren van het nieuwe systeem, wat een serieuze impact op hun scholing zou kunnen hebben. Zij zouden de dupe zijn van een systeem, dat mogelijks enkel beter is op papier dan in realiteit. Tegen september 2021 ben ik al afgestudeerd, maar ik hoop dat de Leuvense scholen, met hun eigen tradities, normen en waarden, nog generaties lang zullen bestaan.