Wie een krant openslaat of de mediawebsites volgt, kan er niet omheen: de grote hoop artikels over jongeren en hun smartphonegebruik. Ze zijn eraan verslaafd! Ze praten enkel nog online met vrienden en spreken nooit meer af met elkaar! Ze zijn vergroeid met hun smartphone! Allemaal meningen van volwassenen. Maar hoe zien jongeren dit zelf? mijnLeuven trok naar de leerlingen van het 5de jaar in Sancta Maria en leerde dat de realiteit niet zo zwart-wit is.
Bedankt: Anke, Anna, Björn, Chandani, Dina, Fiebe, Kyana, Lise, Luna, Manon, Marte, Nele, Paulien, Sarah, Sarah, Soetkin en Sterre van 5HUM van het Sancta Maria.
Tekst en begeleiding: mijnLeuven
“In het begin gebruikte ik mijn telefoon alleen maar om te sms’en met mijn ouders, maar tegenwoordig gebruik ik hem voor alles: om in contact te komen met mijn vrienden, mijn mails te checken, om eten te bestellen…. Kyana ziet duidelijk de voordelen van een smartphone in. Ook Anna merkt dat ze veel gebruik maakt van haar toestel, hoewel zij – als het moet – ook nog wel met een gewone gsm zou kunnen leven. “Ik vind het vooral belangrijk om steeds bereikbaar te zijn en te kunnen bellen. De andere functies zou ik op zich wel kunnen missen. Als het nodig is.”
“Ik zou niet weten wat te doen zonder smartphone!”, roept Luna vastberaden. En ook Lise ziet een leven zonder chatten via haar telefoon niet zitten: “Afspraken met vrienden en contacten onderhouden, dat gaat echt niet meer zonder smartphone.” Fiebe is niet akkoord en is ervan overtuigd dat jongeren dan meer ‘in het echt’ zouden afspreken met elkaar. Manon wordt zelfs helemaal warm van de romantiek van brieven schrijven. “Voor schoolwerk is onze Messengergroep met de klas wel écht onmisbaar”, stelt Sarah. Hoewel dit tijdens de examens soms ook storend kan zijn. Maar daarvoor zijn er blijkbaar creatieve oplossingen. “Ik geef de batterij van mijn smartphone af aan mijn ouders tijdens de examens”, vertelt Luna. Sterre vraagt dan weer al lachend aan haar zus om haar te slaan als ze op haar gsm zit. Maar daar gaat haar zus gelukkig niet op in.
Het is wel duidelijk dat een smartphone een grote impact heeft op het leven van deze leerlingen. Ze gebruiken hem voor van alles en nog wat. “Zeker 10.000 keer per dag”, zegt Fiebe vastberaden. Maar is er ook een keerzijde? Anna geeft toe dat ze luier geworden is sinds ze haar smartphone heeft. “Als ik thuis op mijn kamer zit, zal ik eerder iets sturen naar mijn mama dan even naar beneden lopen.” Ook voor de gezondheid blijkt de smartphone niet altijd zo goed te zijn. “Je kan pijn krijgen aan je ogen of slechter slapen omdat je de hele tijd bezig bent met je telefoon”, vertelt Chadani. En je gaat er ook gewoon minder door slapen, omdat je toch nog even Facebook of Instagram wil checken.
Zelfs mijn oma heeft Snapchat- Manon
Toch zijn er ook momenten waarop de smartphone aan de kant gaat . “Soms wordt het ook wel allemaal wat te veel”, zegt Sarah. “Ik zit al een hele dag samen met mijn klasgenoten. Ik hoef dan niet meer per se ’s avonds ook nog met hen te chatten.” Op school zijn smartphones verboden. “Ik begrijp wel dat je tijdens de les geen gebruik mag maken van je gsm, maar dat we dat ook niet mogen tijdens de speeltijd vind ik lastig”, vertelt Kyana. “Het zou handig zijn, mocht ik meteen kunnen antwoorden wanneer mijn ouders of vrienden iets sturen tijdens schooltijd.” Sarah en Soetkin vinden het in ieder geval een goede zaak dat je niet mag gsm’en op school. “Als het toegelaten zou zijn, zou iedereen sowieso de hele tijd op zijn gsm zitten en dat is niet leuk.”
Het moet wel gezegd dat de jongeren niet de enigen zijn die hun smartphone moeilijk aan de kant kunnen leggen.
“Mijn mama zit de hele tijd op haar telefoon en durft dan zeggen dat ik
geen dag zonder kan”, vertelt Dina verontwaardigd. “Mijn oma ook”,
voegt Marte er al lachend aan toe. “Mijn oma heeft zelfs Snapchat op
haar gsm”, weet Manon iedereen te verbazen. “Mijn ouders zitten niet op
sociale media, en daar ben ik wel blij om”, zegt Marte tevreden. Luna’s
ouders zitten wel op Facebook, maar dat vindt ze niet altijd even leuk.
“Mijn ouders hoeven niet alles over mij te weten”.