“Mensen met down willen, kunnen en durven alles, net als iedereen”

Zijn naam zegt je misschien niet meteen iets, maar als je het charmante gezicht van de 21-jarige Geoffrey Teugels ziet, weet je meteen wie hij is. Als één van de fantastische koppen van ‘Down The Road’ reisde hij enkele jaren geleden nog met Dieter Coppens naar Zuid-Afrika. Tijdens dat tv-programma konden we zien wat een spontane, enthousiaste en buitengewoon positieve kerel Geoffrey is. En dat is in real life zeker niet anders. Hoewel hij het syndroom van Down heeft, is hij in veel opzichten net zoals andere jongeren. Iemand die leeft voor zijn vrienden, én de voetbal. “Het syndroom van Down houdt mij op geen enkele manier tegen”. 

Tekst: Esther Deroo (16) / Foto's: Michiel Bronckaerts (29)

Naar aanleiding van Wereld Downsyndroom Dag - maar ook omdat we fan zijn van Geoffrey zijn manier van in het leven staan - zaten we samen met Geoffrey en zijn mama (Nadine, nvdr.) voor een interessante babbel (op afstand) over het leven. 

Geoffrey, hoe ziet een gewone dag eruit voor jou?

Geoffrey: “Normaal gezien ben ik redelijk actief. Ik werk in een krantenwinkel en ben vaak bezig met vrijwilligerswerk. Ik heb ook veel vrienden waar ik regelmatig mee afspreek. En ik ga vaak tennissen met mijn mama of mijn broer Kevin. Maar door corona ziet mijn leven er nu wel wat anders uit. Net zoals bij veel jongeren heeft het ook op mijn leven een gigantisch effect gehad. Ik zie mijn vrienden niet meer, ik zie mijn lief (Charlotte, nvdr.) niet meer en ik mag van mama niet meer buitenkomen (lacht). Ik mis de krantenwinkel en mijn vrijwilligerswerk hard. Omdat alles werd afgelast zit ik nu vooral thuis. Ik bel wel minstens drie keer met Charlotte. Vaak zelfs vier keer. En ik help veel in het huishouden nu ik thuis ben. Na het eten moet iedereen van mama helpen afruimen. Ik durf er wel vaak tussenuit muizen. Daar ben ik heel goed in volgens mama (lacht). De laatste tijd kan ik gelukkig de DJ-set die ik van mijn ouders kreeg uitproberen. Ik maak zelfs mijn eigen songs.”

Waar heb jij op school gezeten? 

Geoffrey: “Tijdens de lagere school zat ik in het normale onderwijs, in Heilig Hart Heverlee. Maar vanaf het middelbaar schakelde ik over naar buitengewoon onderwijs. Ik ging toen naar Ter Bank, in Heverlee. Mijn ervaringen met school waren best fijn. Het was er super gezellig en ik maakte er veel goede vrienden. Wat ik echt fantastisch vond, was het speciale programma op maandag. Elke maandag mochten we op inclusie naar Paridaens en konden we babbeltjes en activiteiten doen met de leerlingen daar. Dat was geweldig.”

Wie zijn je grote helpers? 

Geoffrey: “Eén keer per week komt Davy van Resonans langs. Hij denkt samen met mij na over de toekomst. En Marcel, van het werkbureau in Leuven, helpt mij bij het zoeken van werk. Daarnaast heb ik natuurlijk ook mijn ouders. Als mama weg is en ik ben alleen thuis met mijn broers, dan mis ik haar heel snel. Ik denk wel dat ik op mezelf zou kunnen wonen als ik genoeg leuke mensen rond mij zou hebben, maar het zal altijd wennen blijven, zo zonder mama. Verder had ik ook veel hulp van mijn leerkrachten, en de jongeren van Paridaens, bij wie ik mij helemaal thuis voel.” 

Nadine: “Davy is een begeleider van Resonans, de Brabantse dienst voor thuisbegeleiders. Hij helpt Geoffrey praten over de dingen waar hij moeilijkheden of vragen bij heeft. Hij is bv. mee op zoek gegaan naar een dagcentrum, maar praat ook met hem over relaties met vrienden, seksualiteit, enz. Marcel van het werkbureau helpt Geoffrey bij het opstarten van begeleid werk en ondersteunt hem daarin. Hij gaat de eerste keren mee en komt nadien af en toe langs om op te volgen hoe alles verloopt.”

Wat vind je van de manier waarop de meeste mensen omgaan met down? 

Geoffrey: “Over het algemeen heel positief, vind ik. Mijn familie is heel liefdevol en omarmend. Ik heb echt een hele goede band met mijn mama en mijn twee oudere broers, Kevin en Devid. Ook al durven mijn broers en ik elkaar vaak plagen (lacht). En ook buiten mijn directe omgeving vind ik dat iedereen accepterend, lief en respectvol is. Natuurlijk zullen er altijd gemeneriken zijn, maar daar trek ik mij niets van aan. Mijn vrienden en Charlotte zijn het belangrijkst in mijn leven. Ik vind het vooral belangrijk dat zij mij aanvaarden hoe ik ben. Dat ik door corona niemand kan zien, vind ik echt verschrikkelijk. Mijn vrienden betekenen alles voor mij.” 

Zijn er dingen die jij beter kan dan mensen zonder down? 

Geoffrey: “Mensen met het downsyndroom hebben een heel speciale gave. Wij zijn super lenig. Als kind sliep ik bijvoorbeeld met mijn hoofd tussen mijn voeten. En ik kan nog altijd mijn tenen zonder moeite naar mijn neus brengen. Ik kan ook dingen oppakken met mijn voeten. Zonder mijn handen te gebruiken. Heel handig! Ik ben er trouwens ook van overtuigd dat ik beter kan voetballen (lacht).”

Nadine: “Geoffrey is ook een geweldige kunstenaar. Ik vind dat hij echt heel goed kan tekenen, veel beter dan ik. Ik probeer hem eigenlijk te overtuigen om te beginnen schilderen, maar dat ziet hij niet zitten. Hij is bang om vuil te worden (lacht).” 

Ken je ook hindernissen? Dingen waar je het moeilijk mee hebt? 

Geoffrey: “Ik denk dat ik het vooral moeilijk heb met de dingen waar andere jongeren het ook moeilijk mee hebben. Zoals omgaan met alles wat we niet kunnen doen, door corona. Dat vind ik echt niet gemakkelijk. Maar ik ben ervan overtuigd dat mijn syndroom van Down mij op geen enkele manier tegenhoudt. Mensen met downsyndroom willen, kunnen en durven alles, net als iedereen. Het enige wat voor mij minder evident is dan voor andere mensen, is helemaal zelfstandig wonen. Maar op zich vind ik dat niet zo heel erg. Ik vind dat ik best positief in het leven sta. Ik word ook niet snel boos. Nooit eigenlijk. Alleen wanneer mensen onrespectvol zijn tegen mij of mijn vrienden. Vanbinnen word ik dan heel kwaad, maar gelukkig kan ik mij goed inhouden.”

Nadine: “Geoffrey is best een zelfstandige jongen. Hij zal sowieso altijd zijn plan kunnen trekken en vindt het ook helemaal niet erg om het downsyndroom te hebben. Af en toe heeft hij wel eens een moeilijk moment. Zoals toen hij wilde leren autorijden of gaan werken. Omdat die dingen ook niet altijd gaan zoals hij het wil natuurlijk. Maar nu heeft hij daar eigenlijk geen problemen meer mee. We gaan uiteraard altijd voor hem moeten blijven zorgen en zullen altijd paraat staan voor hem. Maar we zijn zo blij om hem in ons leven te hebben. Hij is super sociaal, heeft veel vrienden en is een echte grapjas. Hij staat ook enorm positief in het leven. We zijn heel trots op hem.” 

Ken je veel andere jongeren met het syndroom van Down? 

Geoffrey: “Ja, ik heb een paar goede vrienden die bij mij op school zaten, die ook het downsyndroom hebben. En natuurlijk heb ik ook veel goede vrienden overgehouden aan mijn reis via ‘Down The Road’. Achttien in totaal. We zien elkaar soms nog en hebben ook een aparte Whatsapp-groep waar veel in wordt gezegd. Ik vind het heel fijn om mensen te kennen die net hetzelfde zijn als ik. Maar ik hecht ook heel veel belang aan mijn andere vrienden. Zoals de vrienden die ik maakte via Paridaens. Daar kan ik urenlang mee babbelen en plezier maken.” 

Hoe is het gesteld met je liefdesleven? 

Geoffrey: “Ik denk dat zowat heel Vlaanderen weet dat ik samen ben met Charlotte (lacht). En ik zie haar nog altijd echt heel erg graag. We zijn zelfs van plan om in de toekomst te gaan samenwonen. Maar da’s voor later natuurlijk. Eerst nog even afwachten waar het naartoe gaat. Toen ik verliefd begon te worden op Charlotte voelde ik vlinders in mijn buik. Ze is voor mij gevallen omdat ze mij zo stoer vond. Ze vond dat ik alles durfde. Vroeger ging ik vaak een weekendje naar haar of kwam zij een weekend naar ons. Maar sinds het begin van die hele coronacrisis heb ik haar nog maar drie keer kunnen zien. Gelukkig bellen we vaak. De hele dag als het kan (lacht).” 

Denk je na over de toekomst en wat je graag wil doen? 

Geoffrey: “Ik zou echt heel erg graag een waterglijbaantester worden. En ook een eigen tv-zender opstarten is iets wat op mijn lijstje staat. Maar mijn mama zegt vaak dat dat eigenlijk niet zo realistisch is. En dat is misschien wel waar. Ik zou wel heel erg graag gaan samenwonen met Charlotte. Als ik bij haar ben, vind ik het niet erg om mijn familie of mijn vrienden minder te zien.”

Nadine: “Geoffrey heeft grootse ideeën voor de toekomst. En die zijn inderdaad niet allemaal even realistisch. Waar we nu over nadenken is begeleid zelfstandig wonen. En dan liefst met zijn liefje Charlotte. Maar dat is natuurlijk iets waar ze allebei klaar voor moeten zijn.”

Waar haal jij het meeste plezier uit? 

Geoffrey: “Ik ben vooral gelukkig wanneer ik veel mensen om mij heen heb. Babbelen, moppen maken, lachen… ik doe niets liever. Ik ga ook graag naar Leuven en vind het tof om dan op café te gaan. Vooral in café Sport, waarvan de uitbater vroeger bij OHL zat. Dat is zonder twijfel mijn favoriete ploeg (lacht). Wat ik ook heel plezant vind, is deejayen. Ik heb zelfs al eens mogen draaien tijdens Maanrock, op de Grote Markt in Mechelen. Iets wat ik later nog veel vaker wil doen. De adrenaline die ik toen voelde… Geweldig was dat! Verder luister ik vooral veel naar muziek van Niels Destadsbader. Ik denk dat zijn liedjes en zijn teksten een van de redenen zijn waarom ik zo positief in het leven sta.”    

Je zegt dat je graag mopjes uithaalt. Wat doe je dan zoal? 

Geoffrey: “Een goeie grap die ik soms uithaal, is peper in iemand zijn koffie doen. Als die persoon dan van de koffie proeft, spuugt die alles meteen terug uit. Zeker proberen, echt hilarisch om te zien (lacht).”

Zullen we zeker eens doen (lacht).

Nog één vraag om af te sluiten, Geoffrey. Wat is je grootste wens? 

Geoffrey: “Dat OHL ooit Belgisch kampioen mag worden (lacht). En dat ik de jongeren van Paridaens nog eens mag terugzien. Ik zou hen (en Paridaens) heel graag willen bedanken om mij de beste maandagen van mijn leven te bezorgen.”