Artiest Jonas Van Langendonck (24), beter bekend als Jokke, heeft er een drukke periode opzitten. Ik spreek met hem af in Sud Sud, waar hij natgeregend komt binnengewandeld, maar zelfs de gietende regen kan de eeuwige glimlach op zijn gelaat niet wegspoelen. De koffies zijn besteld, de vragen worden bovengehaald, het interview kan beginnen!
Tekst: Kobe Rombouts / Foto's: Maartje Vanagt
Dag Jokke! Een kersvers debuutalbum, een verschijning in ‘De Tafel van Gert’ en een uitverkochte show in Het Depot: een welgemeende ‘hoe gaat het?’ lijkt me wel op zijn plaats.
“Met mij gaat het allemaal goed! Voor mij is heel mijn leven muziek, dus als het met de muziek goed gaat, dan ben ik zelf ook gelukkig. Dat is ook wel gevaarlijk, want dan laat je je geluk afhangen van iets dat niet altijd te controleren is. Maar goed, ik mag nu niet klagen: het gaat goed met de muziek, de AB komt eraan, de zomer komt eraan, dus we hebben veel leuke zaken om naar uit te kijken!”
Toen ik vertelde aan mijn beste vriendin dat ik je ging interviewen, vroeg ze me om jou de groetjes te doen, “ook al kent hij me niet”. Had je ooit durven dromen dat het zo ver ging komen dat zelfs onbekenden je als een goede vriend gaan zien?
(Lacht) “Dat is wel gek, maar ergens is dat wel altijd mijn ambitie geweest. Ik heb het altijd moeilijk gehad met het woordje ‘fan’, want dan lijkt het alsof de ‘aanbidding’ maar vanuit één kant komt. Ik noem mijn luisteraars heel bewust mijn vrienden van het net, omdat die op een bepaalde manier dezelfde waarden en normen als ik met zich meedragen. Anders zou je niet zoveel tijd samen spenderen.”
Waarom vind je dat hechte contact juist zo belangrijk?
“Omdat ze een kaartje voor je show bemachtigen, de trein vanuit Brussel naar Leuven nemen voor jou, enzovoort. Ik vind dat echt en puur als je recht tegenover de mensen kan staan die je muziek leuk vinden en een beetje the extra mile willen gaan voor jou.”
Voor mij is heel mijn leven muziek, dus als het goed gaat met de muziek, ben ik zelf ook gelukkig.- Jokke
Eigenlijk ben je een soort hedendaagse Leuvense stadstroubadour. Wat maakt Leuven voor jou zo speciaal?
“Met alle respect, maar als ik in Brussel was geboren, had ik waarschijnlijk zo gezongen over Brussel, dat klinkt vrij logisch. Ik denk gewoon dat de omgeving waarin je opgroeit zoveel te vertellen heeft en je maakt tot wie je bent. Mijn grootste twee doelen in het leven zijn mijn familie trots maken en Leuven trots maken. De stad heeft mij zoveel zaken geleerd en geven en ik wil ze graag iets teruggeven en ze representeren.”
Voor je debuut ‘Verzamelwoede’ liep je rond in Leuven met een winkelkar om daar oude objecten van mensen in te verzamelen die een verhaal met zich meedroegen. Vanwaar dat idee?
“In werkelijkheid is verzamelwoede een vrij serieuze aandoening, dat zijn mensen die van alles en nog wat verzamelen, zelfs hun eigen stoelgang! Gelukkig heb ik daar geen last van, maar ik heb wel de mentale vorm ervan. Als klein kindje kom je op wereld en kan je niks, maar gaandeweg pik je allemaal dingen op die je in je hoofd stopt. Na een tijdje komt dat allemaal naar buiten, bij mij is dat in de vorm van muziek. Die verzamelwoede in mijn kop is een beetje gelijk te stellen aan dat karretje vol verhalen.”
Je bent duidelijk gefascineerd door verhalen, was je als kind ook zo?
“Ik weet nog dat mijn opa veel verhalen voorlas voor het slapengaan, dat vond ik altijd heel magisch. De mens luistert ook al jaar en dag naar verhalen, of dat nu is in vorm van de bijbel of een Netflix-serie. Mensen hebben verhalen nodig, ik weet niet waar dat vandaan komt, maar ik denk dat we allemaal willen meeleven met iets. Ik ben ook mens en wil dus ook verhalen vertellen. Voor mij gebeurt dat in de vorm van muziek.”
Ik ben eigenlijk een heel verlegen kerel die niet graag op de voorgrond staat.- Jokke
Artiesten zeggen vaak dat ze geen favoriet nummer kunnen kiezen, want ze zijn zoals hun kinderen. Is er toch een bepaald nummer dat er voor jou bovenuit uitspringt of iets meer voor je betekent dan de rest?
“Voor mij is dat ‘Verdwijnen Is Slechts Een Idee’, het eerste nummer dat ik alleen op mijn gitaar heb geschreven. Het is heel snel recht uit mijn ziel gekomen. Het gaat over een heel krachtig thema, namelijk verlies en verdriet, maar ook over hoop. We bestaan namelijk allemaal uit atomen die tot op een bepaald punt onvernietigbaar zijn. Die sterven dus niet af, maar gaan op zoek naar een nieuwe gastheer als je doodgaat. Die gedachtegang heeft me veel rust gebracht en ik ben blij dat ik het op een leuke, verhalende manier naar de mensen heb kunnen brengen.”
Je vroegere muziek was meer hiphop-georiënteerd. Is er een bepaalde gebeurtenis waardoor je de muziek maakt die je nu speelt?
“Niet per se. Dat lijkt me gewoon iets logisch: als jonge gast ken je uzelf en je artistieke wezen nog niet. Je kopieert dus gewoon wat aan is in de buitenwereld, in mijn geval was dat Zwangere Guy en Tourist LeMC en die ga je dan nabootsen. Hoe verder je groeit als artiest, hoe meer je doorkrijgt welke kant je uit wil. Ik wilde meer muzikaliteit, ruimte en verhaal, maar ik bleef hiphop spelen, want het publiek vond dat fijn. Maar als je niet meer achter de muziek staat die je live speelt, val je automatisch door de mand. ‘Doe wat je graag doet’ is een oeroud cliché, maar dat heeft mij enorm geholpen. Ik heb daarna samen met mijn topmuzikanten 2 jaar in stilte aan mijn nieuwe stijl gewerkt en nu word ik eindelijk geprezen voor de muziek die uit mezelf komt.”
Als artiest treed je op alsJokke, maar je gaat door het leven als Jonas van Langendonck. Ik vroeg me af hoeveel er van Jonas in Jokke zit en omgekeerd? Ben je als artiest hetzelfde als persoon of vergroot je bepaalde zaken uit?
“Als de kern tussen je persoon en je artiest niet overeenkomt, zit het niet goed. De kernzaken die ik bijvoorbeeld op sociale media vertel, zijn de waarden, normen en gebruiken van Jonas die ik naar buiten wil brengen. Jokke is iets uitgesprokener en theatraler, je moet namelijk de aandacht van de mensen wel weten te grijpen. In wezen ben ik een heel verlegen kerel die eigenlijk niet graag op de voorgrond staat. Als er thuis bezoek is dat uit meer dan zes man bestaat, ben ik gegarandeerd de stilste van de groep. Op een podium of voor een camera klikt er iets: ineens wordt Jonas dan Jokke.”
Als je live niet achter de muziek staat die je speelt, val je automatisch door de mand.- Jokke
Een volgend puntje om naar uit te kijken: je optreden in de AB op 21 september! Heb je een beetje stress?
“Nu helemaal nog niet! Tien minuten voor het optreden begint dat een beetje, maar in Het Depot heb ik geleerd om het de dag van een optreden heel rustig aan te doen. Geen gsm, geen informatie, ik wil gewoon wat wandelen en mijn hoofd leegmaken. Naar het einde toe begint de spanning toch wat te komen, want de mensen in de zaal zijn voor u gekomen en je moet ze toch iets zien terug te geven. In Het Depot heb ik gelukkig genoeg gemerkt dat die mensen zoveel energie uitstralen dat je niks anders kan doen dan dat opnemen en terug uitstralen. Of je nu stress hebt of niet: met zo’n laaiend enthousiast publiek komt alles altijd goed.”
Zo, dat was het. Jokke, heb je nog een wijsheid die je met de jonge Leuvenaar wil delen?
“Doe wat je voelt en voel wat je doet. Doe wat je voelt, want er worden allemaal verwachtingen in uw hoofd gestoken, maar soms moet je daar afstand van nemen en gewoon doen wat je graag doet. Als je iets doet wat je graag doet, ga je het vaker doen en zo word je er steeds beter in. Voel ook wat je doet: wees trots op wat je doet, vertrouw het proces, heb in het begin geen al te grote verwachtingen en weet dat het allemaal wel eens op zijn plaats zal vallen.”
Wil je Jokke live aan het werk zien? Dat kan op 2 april in de Vooruit in Gent of op 4 april in de Roma in Antwerpen. Wil je verder op de hoogte blijven, dan kan je hem volgen op Instagram en TikTok @jokke.vl
