Sport

"Cheerleading is zoveel meer dan alleen met pompons zwaaien"

5 oktober 2020
Door: MIJNLEUVEN
Cheerleading: een topsport met hoog entertainmentgehalte.

Wie aan cheerleading denkt, denkt meestal spontaan aan het typische beeld van een Amerikaanse highschool serie: een groep meisjes in felgekleurde pakjes die tijdens sportwedstrijden het team aanmoedigen en het publiek entertainen. Maar cheerleading is veel meer dan dat. Dat bewijzen Julie Speltdoorn (16), Eline Vanwinkel (13) en Aron De Coster (14), drie cheerleaders van Aira United, en hun coach Julie Baillieu (30).
Tekst: Lore Rombaut / Foto’s: Julie S., Eline en Aron / coverbeeld+onderaan: Tom Lorenz

Aron, Julie en Eline, jullie zitten alle drie in het junior team van Aira United Wat vinden jullie zo leuk aan cheerleaden?
Eline:
“Het allerleukst is het groepsgevoel. Je raakt snel heel goed bevriend met iedereen.”
Julie S: “Inderdaad, het is een super toffe groep en iedereen motiveert elkaar. Als je bv. voor de eerste keer een nieuwe stunt uitprobeert, voel je dat iedereen achter je staat.”
Julie B.: “Je plakt tijdens zo’n training dan ook letterlijk aan elkaar. Zo’n teamgevoel is echt uniek, en tegelijkertijd typisch voor cheerleaden. Iedereen vertrouwt elkaar blindelings.”
Aron: “Ik zou het cheerleaden echt niet meer kunnen missen. Er zijn natuurlijk ook minder leuke kantjes, want de trainingen zijn best zwaar. Maar dat maakt de sport ook speciaal. Je moet ertegen kunnen en blijven doorzetten.”

Veel mensen denken bij cheerleaden aan de typische aanmoedigingsdansjes tijdens sportwedstrijden. Doen jullie dat ook?
Julie B.:
“Nee, wij zijn echt een stuntteam en doen alleen mee aan cheerleading wedstrijden. Er is wel nog een ander cheerleader team, de Aira Girls. Zij voorzien al jaren de animatie tijdens de basketbalwedstrijden van de Leuven Bears. De kans is dan ook groot dat je hen al eens aan het werk zag. Ze dansen ook regelmatig op andere sportwedstrijden, zoals voetbal- of hockeytornooien.”

Wat moet je allemaal kunnen om cheerleader te worden?
Aron:
“Je moet vooral sterk en lenig zijn, en ook een goede basisconditie hebben. Maar het allerbelangrijkste is toch doorzettingsvermogen. De trainingen zijn echt niet gemakkelijk en soms zelfs pijnlijk, dus daar moet je wel tegen kunnen.”
Julie B.: “Het hangt er ook wel wat vanaf voor welk team je auditie doet. Bij de oudsten verwachten we bv. dat ze minstens een flikflak kunnen. Bij de jongeren kijken we vooral of ze talent hebben. Wie een tumbling achtergrond heeft, zoals turnen of acrogym, heeft vaak wel een streepje voor.”


Je moet dus niet per se op jonge leeftijd starten? 
Julie B.:
 “In principe kan je op elke leeftijd beginnen. Maar als je echt op hoog niveau wil cheerleaden en wedstrijden wil doen, raden we toch aan om jong te beginnen.”

Hoe vaak trainen jullie?  Eline: 
“We trainen twee keer per week met het team: twee uur op dinsdag en vier uur op zaterdag. Wie wil kan op vrijdag ook nog anderhalf uur extra komen trainen, om bv. te oefenen op stunts.” Julie S.: “We trainen ook regelmatig thuis. Ik stretch veel, want lenigheid is erg belangrijk als je flyer bent. Soms krijgen we ook filmpjes van de routine zodat we alles thuis kunnen herhalen. Zo is iedereen goed voorbereid”

Hebben jullie nog nooit gedacht aan opgeven? 
Julie S.:
 “Ik heb echt nog nooit gedacht aan opgeven. Je moet vooral trainen voor jezelf. Hoe meer je oefent, hoe beter alles zal lukken. Daar probeer ik vooral aan te denken op momenten dat ik minder zin heb.” Eline: “Ik ook niet. Er zijn natuurlijk momenten waarop het allemaal wat moeilijker gaat, maar dat komt dan meestal omdat je moe bent.”  Aron: “Ik dacht vroeger wel regelmatig aan opgeven. Ik heb heel vaak auditie gedaan voor Aira United, maar ik was er nooit bij. Als ik er dit jaar niet was bij geweest, was ik wel gestopt, denk ik.”

Ons teamgevoel is echt uniek en typisch voor cheerleaden
- Julie B.

Kan je zomaar bij Aira United beginnen?
Julie B.:
“Elk jaar organiseren we try-outs. Die try-outs duren meestal twee dagen zodat we de tijd hebben om veel verschillende dingen te testen. Cheerleaden is dan ook niet alleen dansen, het is vooral ook stunts en tumbling. Ook wie al in het team zit, moet elk jaar opnieuw try-outs doen. Als het iets minder competitief mag, kan je meedoen met onze twee open-level groepen. Dat zijn wekelijkse lessen zoals bv. danslessen waarvoor je geen auditie moet doen.”

Waarom wilden jullie graag auditie doen?
Julie S.:
“Voor ik met cheerleaden begon, deed ik acrogym. Tot ik voel de dat ik nood had aan een nieuwe uitdaging. Ik kreeg dan via iemand die ik ken de tip om bij Aira United try-outs te doen omdat ze vond dat het écht iets voor mij was. Ik heb dan ook niet getwijfeld en ben gewoon auditie gaan doen.”
Eline: “Ik dans al sinds de kleuterklas en ben al vijf jaar bezig met cheerleaden in het open-level team. Hoewel ik dat heel leuk vind, wilde ik toch ook graag nog wat meer bijleren en vooral ook meer trainen. Daarom dus dat ik auditie deed.”
Aron: “Ik heb een broer die acht jaar ouder is en al heel lang aan cheerleaden doet. Ik was altijd verbaasd over wat hij allemaal kon en wilde dat vooral ook zelf kunnen. Daarom zei ik op een gegeven moment: ik ga alles doen wat mijn broer doet, maar dan beter (lacht). 

Is het wat jullie ervan verwacht hadden?
Julie S:
“Ik kwam redelijk laat bij het team, dus ik wist al van bij het begin dat ik veel meer zou moeten leren dan anderen. Toch had ik nooit kunnen dromen dat het zo goed zou meevallen. Ik vind het echt geweldig.”
Aron: “Ik ging ervan uit dat het heel moeilijk zou zijn, en in het begin was dat ook wel zo. Maar na een paar maanden was ik ingewerkt en ging alles een heel stuk beter. Ik zou het niet meer kunnen missen.”

Zijn jullie een grote groep?
Julie B.:
“In totaal zijn er 6 teams: 4 competitieteams en 2 open-level. Als je al die teams samentelt, kom je aan 150 tot 200 cheerleaders en 10 coaches. Grotere teams zijn geen goed idee, want tijdens wedstrijden mogen we maximum met 25 op de mat staan. Daar moeten we bij try-outs dus rekening mee houden, anders zit je met een team waarbij niet iedereen kan meedoen.”

Jullie staan allemaal op een andere positie. Hoe worden die posities bepaald?
Julie S.: 
“Ik ben flyer en vind dat fantastisch. Op een wedstrijd helemaal bovenaan staan, je breedste glimlach opzetten en doen alsof de stunts allesbehalve moeilijk zijn, da’s een geweldige ervaring.”
Aron: “Ik ben backspot, maar ik kan af en toe ook base zijn. Dat laatste doe ik eigenlijk het liefst omdat dat op dit moment nog een uitdaging is voor mij. De positie van backspot ben ik ondertussen gewoon en als base kan ik nog meer bijleren.” Julie B.: “Om iedereen op zijn beste positie te kunnen zetten, testten we in het begin van het jaar alles uit. We zetten iedereen een maand lang afwisselend op alle posities zodat we iedereen nadien op zijn beste positie kunnen zetten.”

Jullie stunts zien er erg spectaculair uit. Is het moeilijk om ze aan te leren?
Aron:
 “We doen die stunts nooit van de eerste keer, de techniek die daarvoor nodig is bouwen we stap voor stap op met drills. Pas wanneer we die drills goed kunnen, kunnen we aan de echte oefening beginnen. Er staan dan altijd helpers klaar, voor als er iets fout gaat.”
Julie B.: “Het is wel nodig om alles rustig op te bouwen. Het eerste wat de jongsten leren, is om stunts te doen op een bank. Dan op iemand z’n rug of been. En dan pas in iemands handen. Veiligheid is natuurlijk enorm belangrijk en liefst hebben we zo weinig mogelijk ongelukken. Dus vooraleer we naar een volgende stap gaan, zorgen we dat de basis perfect is.”

Je moet sterk en lenig zijn, maar het allerbelangrijkste is doorzettingsvermogen
- Aron

Zijn er vaak blessures binnen het team?
Julie B.:
“Dit jaar hebben we de ziekenwagen nog niet moeten bellen, dus dat valt heel goed mee (lacht). Meestal hebben we één ‘extreem’ geval per jaar, bv. een gebroken enkel. Er gebeuren wel af en toe botsingen, maar dan blijft het meestal bij een gebroken neus of wat hechtingen. En veel blauwe plekken.”

Hoe reageren mensen als je vertelt dat je cheerleader bent?
Julie S:
“Mensen zijn vaak verrast, omdat ze de sport niet goed kennen. Ik merk wel dat er nog steeds een verkeerd beeld bestaat over cheerleaden. Ze denken vaak dat het gewoon wat met pomponnetjes zwaaien is, maar het is zoveel meer dan dat. Die pompons gebruiken we amper (lacht).”
Julie B.: “Inderdaad, het is eigenlijk echt topsport. Onze cheerleaders zijn echte atleten, maar jammer genoeg zien veel mensen dat nog steeds niet zo. Daarom doen we ook regelmatig mee aan tv-programma’s, om te bewijzen dat cheerleaden véél meer is dan dansen met pompons.”

Aron, ben jij als jongen een uitzondering in het team?
Aron:
“Ik ben de enige jongen in mijn team, dus het is wel nog steeds hoofdzakelijk een meisjessport. Sommige van mijn vrienden lachen daar dan ook wel eens mee. Maar anderen vinden het net heel cool. Ze zien het als iets wat zij nooit zouden kunnen.”
Julie B.: “Jammer hé. Ook daar zijn nog steeds veel vooroordelen over. Nochtans, in Amerika zitten er dubbel zoveel jongens in een team als meisjes. Dat is eigenlijk ook logisch, want je hebt veel kracht nodig. Als je tegen onze jongens zegt ‘gooi mij eens de lucht in’, die kunnen dat hoor (lacht).”

Door het coronavirus konden jullie lang niet trainen. Hoe pakten jullie dat aan?
Aron:
“We kregen twee keer per week een online training. Op die manier probeerden onze coaches ons toch zo goed mogelijk in vorm te houden. Stunts konden we natuurlijk niet alleen oefenen, maar tumbling wel.”
Julie S.: “Twee keer per week waren er ook online flyer classes. Daar werd vooral gewerkt aan onze lenigheid. Terug kunnen trainen, was wel even aanpassen. Sommige dingen verleer je niet, maar sommige stunts waren toch moeilijk in het begin. Wel jammer natuurlijk, want we hadden daar een jaar lang hard op gewerkt.” 

Er stonden nog wedstrijden op de plannen. Konden die nog doorgaan?
Eline:
“Nee, al onze wedstrijden werden jammer genoeg afgelast. In mei zouden we meedoen aan het Belgisch Kampioenschap en nadien nog twee keer naar het buitenland voor internationale wedstrijden: eentje in Bottrop in Duitsland en nadien het EK in Italië. Maar dat kon dus allemaal niet doorgaan.”

Wat is het leukste dat jullie al meemaakten met Aira United?
Julie S.:
“Daar moet ik niet lang over nadenken: het EK in Sint-Petersburg vorig jaar. Als ik daaraan terugdenk, krijg ik bijna tranen in mijn ogen.”
Eline: “Mijn mooiste moment tot nu toe, was het moment waarop ik voor het eerst een dubbele flikflak kon. Ik was niet alleen trots op mezelf, het team was ook trots. Dat gaf mij een geweldig gevoel.”

AIRA UNITED? 
Aira United is het stunting team van danscentrum Aike Raes in Leuven en is onderverdeeld in vier teams: Ruby (8-12 jaar), Pearl (12-16 jaar), Emerald en Diamond (allebei 16+). Aira United behaalde al verschillende keren de eerste plaats op het Belgisch Kampioenschap. En ook internationaal sleepten ze al enkele prijzen in de wacht. De cheerleaders zijn ook regelmatig te zien in tv-programma’s zoals Belgium’s Got Talent en Beat VTM.

Benieuwd naar Aira United? 
www.facebook.com/AiraUnitedLeuven


5 oktober 2020
Door: MIJNLEUVEN