"Als dat twee jongens zouden zijn geweest"

Yannick (31), visual merchandiser bij Weekday, en Sven (25), fulltime medewerker in UZ Gasthuisberg, kwamen elkaar – zoals dat tegenwoordig gaat – tegen op het internet. Na elkaar beter te leren kennen tijdens het uitgaan, merkten ze dat Leuven maar weinig uitgaansmogelijkheden voor holebi’s te bieden had. In plaats van bij de pakken neer te blijven zitten of naar andere grootsteden te trekken, richtten ze XO op. Want als je een cruciale nood ziet, dan onderneem je actie, toch?
Tekst & foto’s: Kilien Natens

Wat is XO?
Sven: “Oorspronkelijk was het onze bedoeling om meer algemene feestjes te organiseren, zonder ons op één bepaald doelpubliek te richten. Alleen voelden we dat zoiets ons niet helemaal lag, dat we ons daar niet helemaal in thuis voelden. Ook kregen we hoe langer hoe meer de vraag van vrienden en kennissen: waarom organiseren jullie geen feestjes, specifiek voor de holebi’s in Leuven? Wij voelden dat er in Leuven bitter weinig aanbod was op dat vlak en dus hebben we in Leuven de mogelijkheid gecreëerd voor mensen om te kunnen kiezen.”

Hoe hebben jullie XO opgericht?
Yannick: “Sven had al eerder een evenement georganiseerd met zijn dansgroep, en kwam dan ook met het voorstel om samen iets te organiseren. Ik moest er twee keer over nadenken, want ik weet hoeveel papierwerk daarbij komt kijken, maar ben uiteindelijk toch voor de bijl gegaan.”

Sven: “We zaten dikwijls apart van elkaar, zagen elkaar maar weinig. Daarom leek het ons fijn om samen iets te kunnen doen. Ikzelf vind het geweldig om dingen te doen waarbij muziek aan te pas komt, dus stelde ik voor om evenementen te gaan organiseren.”

Met dan een specifieke focus op de holebigemeenschap?
Sven: “Jawel, en niet alleen omwille van persoonlijke redenen, maar ook omdat we daar gewoon veel vraag naar hebben gekregen. We moesten zelf altijd naar Gent, Brussel of Antwerpen trekken om eens goed uit te kunnen gaan, en dat wilden we ook naar Leuven brengen.”

Welke problemen ondervinden minderheidsgroepen tijdens het uitgaan?
Yannick: “Je zondert je meer af, je let meer op, kortom: je bent geremd. Op straat zegt iedereen wel dat ze er geen problemen mee zouden hebben als twee mannen of twee vrouwen elkaar kussen, tot die situatie zich daadwerkelijk voordoet…”

Sven: “Onlangs passeerden we langs de bushalte op het Rector De Somerplein en zagen we een heterokoppel innig zoenen. We zeiden meteen tegen elkaar: ‘Als dat twee jongens zouden zijn geweest…’. In het nachtleven lijkt die homofobie alleen maar erger.”

Op welke manier proberen jullie met XO een oplossing te bieden voor die problemen?
Yannick: “Het gaat niet alleen om het creëren van meer uitgaansgelegenheden voor holebi’s, maar ook om hun veiligheid. Zo hebben we al opgemerkt dat heel wat mensen het fijn blijken te vinden dat ze in de Social Club, waar we onze feestjes organiseren, een trap naar boven moeten gaan. Die fysieke drempel geeft hen een groter veiligheidsgevoel.”

Is het niet dubbel dat er speciale clubs moeten komen voor holebi’s, omdat het voor hen niet vanzelfsprekend genoeg is om in “gewone” clubs uit te gaan?
Sven: “Het is ondertussen zo’n gewoonte geworden, omdat het nooit anders is geweest voor ons. We stellen ons daar eigenlijk weinig vragen bij, maar horen diezelfde vraag dan wel opkomen uit onze omgeving. Uiteindelijk kunnen we in zekere mate overal uitgaan, maar daar zullen we ons dan nooit volledig kunnen laten gaan. Wat homofobie in het algemeen betreft, merken we sowieso al een verbetering ten opzichte van vroeger, maar het kan natuurlijk altijd nóg beter.”

Yannick: “In de winkel waar ik werk, zie ik tegenwoordig meer en meer jongeren langskomen die er gewoon meer voor openstaan. Dat een van hun vrienden homo is, hoeft niet langer een probleem te zijn. Dat is hoopgevend om te zien, zeker hier in Leuven. In grootsteden als Antwerpen is dat allemaal veel gangbaarder: de Gay Pride, de zebrapaden in regenboogkleuren; mensen worden er dagelijks mee geconfronteerd. Hier in Leuven heerst er een beetje een gebrek aan representatie, maar daar moeten ondernemers gewoon verandering in durven te brengen.”

Samen aan de slag dus om de uitgaanstoekomst voor holebi’s (nog) rooskleuriger te maken!
Sven: “Graag, en zoals gezegd zijn jongere generaties steeds meer open minded dan de mensen van onze eigen generatie. Bij ons zijn er nog steeds mensen die minder goed durven uit te komen voor wie ze werkelijk zijn. Ik denk dan ook dat de generaties die er nu aankomen veel minder in de kast zullen blijven zitten dan nu het geval is. Het nachtleven kan daarbij een duwtje in de rug zijn. Ikzelf heb mijn twee beste vrienden tijdens het uitgaan (beter) leren kennen, en door met hen uit te gaan ben ik meer mezelf geworden en heb ik het ook aangedurfd om daarvoor uit te komen.”

Yannick: “Daarom willen we onze feestjes ook zo laagdrempelig mogelijk houden, en houden we de inkom bewust gratis. Op die manier kan iedereen gewoon binnenwandelen, een kijkje komen nemen, en weer vertrekken wanneer het hen niet aanstaat. Zoals de naam, XO – Gays & Friends, al doet vermoeden, is iedereen welkom bij ons. Ja, ook hetero’s, zolang ze maar een vriendelijke houding aannemen tegenover de holebigemeenschap!”

Hoe verloopt de organisatie van jullie eigen evenementen?
Sven: “Nu al iets vlotter dan in het begin, natuurlijk, al blijft het een leerproces dat al eens duur durft uit te vallen. In het begin was het bijvoorbeeld heel moeilijk om in te schatten hoe druk een avond zou worden, en hoeveel personeel we dan nodig hadden om alles vlot te laten verlopen. Zo hadden we de eerste avond veel te veel personeel. Gelukkig kunnen we nu veel beter inplannen hoeveel mensen we nodig hebben achter de bar, achter de kassa, of aan de vestiaire.”

Yannick: “Toch was dat eerste feestje een echt succes: er waren heel wat mensen die we nog niet kenden komen opdagen, en dat stemde ons zeer tevreden. Toen we ’s ochtends thuiskwamen, voelden we wel aan dat hier echt nood aan was. De tweede editie was dan ook nog beter dan de eerste. We hebben ook al twee keer een drag queen geboekt, en zoiets is wel uniek, hier in Leuven.”

Hoe zijn de reacties dan achteraf?
Yannick: “Die zijn eigenlijk heel positief! We proberen ook echt aan de slag te gaan met de feedback die we van de gasten krijgen, over de prijzen van de jetons, bijvoorbeeld.”

Sven: “En de mensen merken zo’n veranderingen wel degelijk op. Als ze ons dan komen zeggen dat ze verbetering zien, werkt dat heel bemoedigend. We hopen op dit elan verder te groeien.”