In stresserende schooltijden keek ik er altijd naar uit, maar tijdens de leuke momenten keek ik er altijd tegenop: Afstuderen.
Meer dan een maand lang was ik elke dag, elke seconde met hetzelfde bezig. Met de examens. Je had geen tijd om dingen te doen buiten studeren. Elke dag was druk. Maar dan start de vakantie en val je opeens in een zwart gat. Niet omdat je studeren “mist”, maar omdat je opeens niet weet wat je moet doen.
In het laatste jaar is dat zwart gat toch nog veel groter. Nadat je je diploma met een stevige handdruk hebt gekregen besef je pas dat je ‘het vertrouwde’, dat je zes jaar lang hebt opgebouwd, niet meer gaat hebben. Elk jaar in het middelbaar groei je als persoon en begin je meer en meer jezelf te kennen.
Het zesde middelbaar is echt een vreemd jaar. Het is het jaar dat iedereen elkaar echt heeft leren kennen en er zijn zo veel leuke momenten. Chrysostomos, eindejaarsreis, de verkleedweek. Maar het is ook het jaar dat iedereen school ronduit beu is. De belangrijkste leerstof is al gezien dus worden sommige lessen gevuld met onnozele activiteiten of films kijken en toch blijven de examens zo moeilijk.
“Ik wil nu vakantie” of “ik ben het zo beu” zijn de klaagzinnen die je dagelijks wel hoorde. Maar dan breekt het moment aan dat je de vakantie hebt waar je zo lang naar uitkeek. En plots mis je iets.
Enerzijds heb je de mensen die al een volledig plan hebben uitgestippeld en heel veel bezig zijn met hun studiekeuze. Dat zijn vooral de mensen die zelfzeker zijn en uitkijken naar de toekomst. Anderzijds heb je de mensen die nog niet weten wat ze willen doen na het middelbaar. Dat zijn vooral de mensen die ook een beetje angst hebben voor de toekomst en alle opties open willen houden.
Ik ben iemand die tussenin zit. Op vlak van studiekeuze zit ik goed en heb ik al een keuze gemaakt. Maar ik ben zeker ook de twijfelaar. Elke dag vraag ik me af of ik wel de juiste keuze heb gemaakt omdat ik ook angst heb voor de onbekende toekomst.
