Hij werkt met felle kleuren en schildert onwezenlijke figuren die tegelijkertijd heel herkenbaar zijn. Zijn nieuwste project: een muurschildering in het Heuvelhofpark. Een plek vol positieve energie uit zijn kindertijd, die hij graag terug wou geven. Wie is Luis, de man achter de muur?
Tekst en foto's: Moyra Delafonteyne (22)
Heb je altijd iets creatiefs gedaan en was dat ook iets waar je mee verder wou?
Luis: In het vierde middelbaar volgde ik ASO, humane wetenschappen, en was ik gebuisd. Ik kon toen kiezen: blijven zitten, wat ik niet wou, of secretariaat-talen of kunstonderwijs. Tijdens de les tekende ik wel wat, maar ik dacht zelf niet meteen aan kunstonderwijs. Ik herinner mij nog heel goed dat het mijn klastitularis was die zei: ‘Zeg, waarom zou je geen KSO volgen?’ Toen ik dat aan mijn ouders vertelde, lachten ze mij een beetje uit; ze zagen mij thuis nooit tekenen. Maar ze vertrouwden mij en lieten mij doen. Ik ben heel blij dat ik toen een leerkracht had die dingen zag in mij die ik zelf niet zag. Anders was ik nu god mag weten wat aan het doen. Daarna ben ik verliefd geworden op de kunst, vakken als kunstgeschiedenis en vrije grafiek openden een hele wereld. Ik besloot om naar Sint-Lucas te gaan in Brussel met het idee om reclame te studeren. Dat veranderde al snel naar illustratie en beeldverhaal. Uiteindelijk ben ik afgestudeerd als illustrator en stripauteur.
Hoe ben je dan uiteindelijk bij muurschilderingen beland?
Na mijn afstuderen verhuisde ik naar Barcelona om mij volledig te richten op een creatieve carrière. Ik was zoekende naar wat ik wou. Ik tekende veel, maar dat waren kleine dingen, nooit een vast project. Mijn werk kwam nooit echt van de grond. Dat werd na een tijd frustrerend en ontmoedigend. Op een dag besloot ik: als ik het echt serieus wil nemen, moet ik er voor willen gaan en zo werd ik zelfstandige in bijberoep. Vanaf dan stelde ik mijzelf niet alleen open om die kant op te gaan, maar werd ik er ook echt ondernemend in. Via een goede vriend, Robbe Vanmeensel, kwam ik in aanraking met "streetart”. Een kleinschalig project waar ik aan kon deelnemen. Ik dacht: waarom niet? Na die eerste muurschildering ging het balletje eigenlijk rollen.
‘Hij lachte mij recht in mijn gezicht uit. Volgens hem werd je advocaat of directeur. Dat is de ambitie die je moet hebben en al de rest is kak.’
Heb je ooit hard moeten vechten om te kunnen doen wat je wou doen?
Mijn ouders zeiden: ‘We hebben geen idee waar je mee bezig bent, maar je bent blij, dus is het goed.’ Ze waren blij dat ik gepassioneerd omging met mijn lesinhoud. Mijn opa, zelf een kunstschilder, was een heel ander verhaal. Het moment dat ik naar het Sint-Lucas ging, was ik heel fier om dat aan hem te vertellen. Hij lachte mij eigenlijk in mijn gezicht uit. ‘Daar kun je toch niets mee doen?’, vond hij, ‘daar verdien je niets mee.’ Dat was voor mij wel hard, want ik was er wel fier op. De vraag ‘is dat wel een verstandige keuze?', kreeg ik vaak. Zou je niet nog iets bijstuderen?’ Een beetje van: ‘Wees niet zo naïef’. Soms lichtjes denigrerend, omdat je in de kunst zit precies. Ik ben blij en trots dat ik het tegendeel heb bewezen en dat ik sta waar ik nu sta en ondertussen hebben ze er allemaal het vertrouwen in dat het goed komt. Uiteindelijk is mijn avontuur nog maar net begonnen.
Waar haal jij je inspiratie?
In eerste plaats uit mijn Peruviaanse roots langs moeders kant , daarnaast inspireren zaken zoals kunstgeschiedenis, films en kinderboeken mij ook heel sterk. Alles kan een inspiratiebron zijn. De natuur, dat is wellicht mijn grootste inspiratiebron. Ik schilder rare bomen en planten die ik dan iets alienachtig meegeef. Ik ben geïntrigeerd door dingen die wij niet echt kennen, die bevreemdend zijn, maar toch nog als herkenbaar aanvoelen.
Wat is je drijfveer? Is er iets specifieks dat je wilt bereiken bij je publiek?
Waarom doe ik dit? Voor mij komt dat uit een noodzakelijk verlangen om te creëren. Of dat nu een muur is, of een tekening op een A5-je, ik heb altijd die drang om iets te maken. Ik maak nooit een schilderij met het idee: ik wil iets mooi maken. Wel met het idee om een reactie of een emotie los te krijgen bij mensen, of die nu positief of negatief is. Ik geloof dat ik vooral de kijker wil laten opslorpen in het werk.
‘Ik ben geïntrigeerd door dingen die wij niet echt kennen – die bevreemdend zijn, maar toch nog als herkenbaar overkomen.’
Maak je op voorhand thuis een ontwerp? Of improviseer je?
Ik maak niet altijd een ontwerp. Ik heb wel altijd een idee van wat er komt te staan: de wezentjes en de diertjes die ik teken komen in mijn werk terug, maar op een andere manier of met andere details. Er is een stuk muur waarin twee mannetjes in een boot zitten, eentje speelt op een fluit. Ik vond dat er nog iets ontbrak en toen heb ik een eend op zijn hoofd gezet als soort van kroon. In plaats van een kaal mannetje, spelend op een blokfluit, is hij nu een soort van eendensjamaan. Je maakt er een personage van. Als je in een schilderij zit, creëer je daarin je eigen verhaal. Het moet tot leven komen en dan zijn details belangrijk.
Welke reacties krijg je op je werk? Zijn er die je zijn bijgebleven?
De reacties die ik krijg zijn meestal positief. De meerderheid van de mensen zegt: ‘Amai dat is knap!’ Gisteren kwam er een man langs die heel lang keek, verschillende keren op en af wandelde en uiteindelijk zei: ‘Zeg, eigenlijk zou je de hele Odyssee moeten illustreren. Je zet hier een verhaal met een serieuze thematiek neer op een ludieke manier. Kinderen zijn erdoor geboeid omwille van de kleuren en de vormen, die prikkelen. Als je de tijd neemt om verder te kijken, zie je dat er scenes in zitten die niet voor kinderen bedoeld zijn, maar die niet als schokkend worden ervaren omdat het op een kinderlijke manier getekend is.’ Zo iemand die mijn werk ontleedt en de tijd neemt om verder te kijken dan wat hij ziet, dat is voor mij een fijn compliment. Maar uiteraard zijn er altijd voor -en tegenstanders, dat hoort er nu eenmaal bij. Het is dan belangrijk om goed om te gaan met de kritiek en vooral hetgeen wat nuttig is er uit te filteren. Al de rest is lucht.
Kijkend naar de toekomst, welke droom heb je?
Mijn droom is dat ik op een dag hiervan kan leven. Dat ik kan gewoon kan schilderen en creëren.
Volg het werk van Luis op Instagram via www.instagram.com/lmlambrechts/
