“Ik wil met mijn cartoons de grenzen opzoeken”

Jonas Adriaensens (27) zat in het zesde leerjaar toen zijn leerkracht hem aanraadde iets te doen met zijn tekentalent. Zo kwam het dat hij na twee jaar Sociaal en Technische Wetenschappen terechtkwam in De Wijnpers om er beeldende kunsten te studeren. Dat die keuze ook meteen een goede was, blijkt uit het werk dat hij vandaag de dag levert. Hij gaat als zelfstandige door het leven en haalt de ene opdracht na de andere binnen. Waaronder ook zijn vast aangeleverde cartoons voor De Standaard.
Tekst: Matthias Strauven / Foto’s: Sanne Rinkel

Kiezen voor een richting waarbinnen Jonas zich creatief kon uitleven, was voor hem zeker en vast de enige goede keuze. En hoewel het binnen zijn studies vooral om het creatieve draaide, kreeg hij ook de nodige basisvakken mee om verder te gaan. Hij kreeg er o.a. les in tekenen, film en fotografie, maar bleef ook vakken zoals wiskunde, Frans en biologie krijgen. En dat op ASO niveau. Hij vindt het dan ook erg belangrijk dat ouders hun kinderen de kans geven hun talent te ontwikkelen en niet denken in hokjes, zoals het ASO, TSO, BSO verhaal.

Na de middelbare school breidde Jonas een vervolg aan zijn verhaal door zich in te schrijven aan Sint-Lukas, de kunsthogeschool in Brussel. Daar studeerde hij grafisch ontwerp, om zich vervolgens te specialiseren als illustrator. De combinatie van technische basisvakken, zoals reclame, illustratievakken en kunstgeschiedenis, en specialisatievakken in de richting van beeldverhaal was voor hem ideaal. Het heeft hem gemaakt tot de veelzijdige illustrator die hij vandaag is.

Vond je snel werk na je studies?
“Nadat ik afstudeerde, wilde ik graag wat geld opzij zetten. Dat deed ik door allerhande jobs aan te nemen. Zo heb ik bijvoorbeeld een tijdje als kassier bij de Carrefour gewerkt. Maar hoe dan ook wilde ik toch graag in de grafische sector werken. Niet veel later vond ik werk in een grafisch bureau, maar dat bleek in de praktijk wat te veel bandwerk te zijn. Ik had nood aan een afwisselende job. Daarom ben ik twee jaar geleden als zelfstandige begonnen, en maakte ik van mijn hobby mijn beroep. Eventjes in het weekend aan iets werken, was in mijn ogen niet mogelijk. Dus voltijds kiezen voor mijn passie was de enige optie. En dat lukt goed. Ik ben op dit moment even vlot in het maken van logo’s en artwork voor bv. stad Leuven als in het maken van cartoons voor De Standaard.”

Hoe ziet een doordeweekse dag eruit voor jou?
“Een doordeweekse dag heb ik niet. Maar meestal begint mijn dag met het polsen naar onderwerpen voor cartoons die in de avondeditie van De Standaard verschijnen. Ik moet hiervoor de actualiteit op de voet volgen. Meestal ga ik nadien even naar buiten, om wat te ijsberen. Meestal steekt er dan vanzelf een idee de kop op. En dat is het signaal om te beginnen schetsen met pen en papier. Het gevoel van een pen op papier is iets wat ik niet kwijt wil. Daarom dat ik geen grote fan ben van tekentablets. Afhankelijk van de dag, en het idee waarmee ik op de proppen kom, mag ik mijn cartoon dan verder uitwerken. En dat doe ik met Photoshop.”

“Het is dus niet zo dat mijn cartoons automatisch in De Standaard verschijnen. Daarvoor moet mijn schets in de smaak vallen. Maar als ik geen cartoon moet uitwerken, dan werk ik aan andere opdrachten die binnenkomen. Gemiddeld zijn dat er vijf per maand. Voor die opdrachten heb ik dan ook meer tijd dan voor de cartoons die op een dag afgewerkt moeten zijn. Ze zijn meestal heel gevarieerd, van affiches maken tot banners voor Facebook ontwerpen. Geen enkele dag is dus hetzelfde en dat maakt het fijn. Een cartoon uitwerken is iets helemaal anders dan een logo ontwerpen, waar veel meer details in verwerkt zitten. Ik vind het bovendien een goede manier om mezelf als artiest beter te leren kennen. Ik kan zo voor mezelf uitmaken wat nu precies mijn stijl is.”

Wat is het belang van de sociale media voor een beginnend artiest?
“Ik onderhoud actief mijn sociale media om contact te houden met mijn klanten. Actief netwerken is iets wat je zeker moet doen, omdat je door veel contacten in het wereldje ook veel opdrachten binnenkrijgt. Ik heb via mijn Facebookpagina dan ook al verschillende aanvragen gekregen.”

“Als beginnend illustrator is het belangrijk om jezelf te kunnen verkopen. En dat moet je leren. Wat ik ook heb moeten leren, is op mijn strepen staan. Ervoor zorgen dat je betaald wordt bijvoorbeeld. Het was best moeilijk om uit de cirkel van ‘vriendendienst’ te komen. Maar als je wil leven van wat je doet, moet je op een gegeven moment geld vragen voor je werk. Gelukkig bestaat er in het cartoonwereldje een heuse community die geregeld in Brussel samenkomt om ideeën en ervaringen uit te wisselen.”

Wie zijn je grote voorbeelden binnen die community?
“Ik laat mij graag beïnvloeden door Lectr, Kim Duchateau en Kamagurka. Ik vind het heel interessant om te zien hoe zij bepaalde thema’s in beeld weten te brengen. Een eigen stijl hanteren blijft wel het belangrijkste dat er is. Zelfs als die stijl op het eerste zich ingaat tegen wat populair is. Ik houd het graag simpel, met niet te veel details: het belangrijkste aan een cartoon is immers dat de boodschap op korte termijn overkomt.”
“Naast een herkenbare stijl hanteren wil ik met mijn werk ook de grenzen opzoeken. Zien wat kan, wat niet kan. Ingaan tegen de stroom. Daardoor botst mijn werk soms met hetgeen we allemaal gewoon zijn. Maar ook dat is de functie van een cartoon, vind ik.”

Hoe kijk je naar je eigen werk?
“Er bestaat geen beter gevoel dan je eigen cartoon in de krant of op Facebook zien verschijnen. Al zeker als je werk wordt geliked en gedeeld. Dat je werk gezien wordt, daar doe je het natuurlijk voor. Ik ben niet altijd tevreden van mijn eigen werk. Ik voel ook snel aan of ik iets aan het maken ben dat onder mijn niveau zit. Als dat gebeurt, herbegin ik gewoon. En dat vraagt dan wel wat doorzettingsvermogen. Het gebeurt ook steeds vaker, omdat ik met de jaren zelfkritischer geworden ben. Soms gebeurt het dat ik zelf niet tevreden ben over een cartoon, terwijl andere mensen hem net wel goed vinden. Maar ik blijf mijn cartoons in de eerste plaats voor mezelf maken. De inspiratie komt immers veelal uit mezelf. Als ik een cartoon voor De Standaard maak, moet ik mezelf betrokken voelen bij het thema. Dan is mijn motivatie het grootst.”

Zijn er dingen die je graag wil bereiken?
“Het is één van mijn grote dromen om op de boekenbeurs te staan met mijn alterego ‘Killing Kiwi’. Ik voel mij namelijk vaak een anti-held die zichzelf graag relativeert. Ik blijf in de eerste plaats een cartoonist, dan pas een illustrator. Een tweede project dat in de steigers staat, is het ontwerpen van artwork voor mijn vriendin, die in een bandje speelt. De creatieve vrijheid hierbij is eindeloos, en niets zo leuk dan gewoon je zin kunnen doen. Tot slot wil ik gewoon op een dag de luxe hebben om mijn eigen projecten te kiezen. Maar ik ben al blij dat ik ondertussen kan rondkomen met mijn werk. Al ga ik er natuurlijk nooit echt rijk van worden.”

Meer weten over Jonas en zijn werk?
Website: www.jonasadriaensens.com
Facebook: www.facebook.com/jonasadriaensenspage