“Wie ben ik om te zeggen dat ik slecht gespeeld heb? Ik heb nog steeds 98 andere mensen verslagen."

Heb jij zaterdagavond naar de grote finale van Homo Universalis gekeken? Leuvenaar Dima Neyens (23) overleefde tien afleveringen vol opdrachten en (*spoiler alert*) strandde uiteindelijk op de tweede plek. Wij spraken met hem af om te praten over zijn avonturen in het programma en over zijn carrière als jonge creatieveling.

Tekst: MIJNLEUVEN / Foto's: Maartje Vanagt

Voor wie je nog niet kent uit het programma: stel jezelf eens voor.

Dima: "Mijn naam is Dima, ik ben 23 jaar oud. Ik studeer momenteel drama aan het LUCA in mijn eerste jaar. Ik heb vorig jaar een year off genomen om mij volledig te storten op mijn muziek. Ik heb me daarvoor laten begeleiden in Lier aan de podiumacademie voor productie en songwriting. Nu heb ik daar allemaal zaadjes van die ik aan het planten ben en die misschien wel eens zouden kunnen uitkomen binnenkort. Ik ben ook nog als model aangesloten bij No Babes Agency, opgericht door Morgane Gielen. Hun manier van denken is echt heel fijn en staat ook dicht bij hoe ik in het leven sta. Het is echt een manier van heel bewust omgaan met je medemens en tegen de vastgeroeste patronen, die in de industrie heersen, ingaan. Niet op een rebelse manier, maar op een heel liefdevolle manier. Die veiligheid en werkhouding staan mij heel hard aan. Je leert er ook zo veel fijne mensen kennen. Ik heb bijvoorbeeld een campagne gedaan met SHEIN voor de LGBTQ-collectie en dat was zo een fijne dag, ik heb daar echt veel voldoening uit gehaald."

Van waar nog de keuze om opnieuw te beginnen studeren?

Dima: "Ik ben afgestudeerd aan Thomas More als journalist optie audio met een afstudeerproject en een stage bij MNM, maar ik voelde dat er nog meer in mij zat, dat ik nog meer die creatieve kant op wilde gaan, nog meer een maker wilde zijn. Ik wilde mezelf out of the box leren kennen op een begeleide manier en ik kijk er hard naar uit om te ontdekken hoe ik mezelf nog verder kan vormen als creator, acteur en performer."

Hoe is dat verbonden aan jou als muzikant?

Dima: "Voor mij komt alle kunst uit dezelfde pot van ideeën waar je connectie mee legt, een soort big cloud met oneindig veel inspiratie. Muziek en theater kunnen op die manier wel versmelten en ik kan dan via een kruisbestuiving creaties maken waar al mijn facetten inzitten."

Je maakt deel uit van de queer community. Hoe speelt dat in je leven?

Dima: "Voor mij is queer zijn een deel van wie ik ben, een facet van hoe ik mij kan uiten, maar het omvat niet alles. Ik probeer zo labelloos mogelijk te denken, dus ik vind het dan moeilijk om mezelf in het hokje queer te steken. We maken daar als collectief toch nog steeds hokjes in het hokjesloze. Maar ik ben queer en ik durf daar helemaal in te gaan staan om het evenwicht tussen vrouwelijkheid en mannelijkheid te balanceren. Dat was wel niet altijd even makkelijk. Ik heb wel moeten oefenen om mezelf graag te leren zien."

Dat lijkt wel gelukt te zijn. Ik zie hier een zelfverzekerd persoon voor de camera staan en voor mij zitten. 

Dima: "Het is ook maar altijd wat het lijkt of hoe je jezelf presenteert. Ik denk dat er een grote nuance is tussen ik die als professioneel model voor de camera sta of ik in het dagelijkste leven. Ik maak daarvoor echt een klik. Als ik voor de spiegel moet staan en mezelf op een oprechte en authentieke manier moet zeggen dat ik mezelf graag zie, dan is dat een heel andere vorm van zelfvertrouwen. Dat is niet te vergelijken, maar mensen verwarren dat vaak."

Homo Universalis 

Voor wie het programma Homo Universalis niet kent: wat is het opzet?

Dima: "Het idee is, heel simpel uitgelegd, dat er 100 mensen strijden voor 1 jaar gratis reizen. We spelen allemaal opdrachten waarbij er telkens iemand afvalt. Na al die proeven gaat iemand met de titel ‘Homo Universalis’ naar huis en mag die een jaar gratis op vakantie, gesponsord door Sunweb. Vroeger was dat een deeltje van het programma ‘Iedereen Beroemd’, maar nu is het zijn eigen show geworden en ik vind dat amazing!"

Hoe ben je bij het programma terechtgekomen?

Dima: "Ik vond het een leuk deel van het programma ‘Iedereen Beroemd’, maar ik kon nooit alle 100 mini-afleveringen volgen. Vrienden van mij deden toevallig mee aan de vorige editie. Ik ging toen eens naar een feestje van een van die vrienden en alle andere deelnemers waren daar ook, een soort Homo Universalis familiereünie. Ik heb daar dan veel mensen leren kennen en verhalen gehoord. Zo zat het al een beetje in mijn leefwereld. Later belde mijn agency mij op met de vraag of ik wilde meedoen. Ik heb wel even getwijfeld, maar toch besloten om mee te doen. De opnames stonden gepland in juli en toevallig was heel mijn maand juli vrij, dat gebeurt normaal nooit! En dat is heel fijn uitgedraaid."

Hoe dan?

Dima: "Het hele avontuur was superfijn, maar echt wel supervermoeiend. Het was een hele maand opnames met af en toe een paar dagen tussen. Elke opnamedag speelden we 6 spelletjes en dat was elke keer echt knokken voor je leven. In het begin speel je niet voor de winst, de eerste 50 opdrachten wil je er gewoon echt niet uitliggen. Dan nader je plots de 30 en wil je dat halen en dan de 20 en dan de 10 en plots sta je dan in de finale. Bij die laatste 10 voelde ik wel meer rust, dat klinkt misschien raar want de kans dat je er uit gaat is op dat moment veel groter.

Je zit tijdens die maand ook wel helemaal in het spel. Je kan er als deelnemer niet niet zijn. Ik heb twee katten die toen kittens waren. En op een ochtend voor ik moest vertrekken was een van de twee nergens te bespeuren. De dag erna bleek dat ze van het dak was gevallen en dat haar pootje uit de kom was. Je kan geen opnamedag skippen omdat je met je kat naar de dierenarts moet of omdat je geen zin hebt om te gaan. The show must go on."

Hoe was de band met de andere deelnemers?

Dima: "Ik heb daar echt goeie vrienden aan overgehouden, authentieke connecties. Iedereen die daar is heeft een bepaalde openheid, anders doe je daar niet aan mee. Het verbaasde mij hoe snel wij zo hecht zijn geraakt. Je speelt dat eerste spel en er valt al meteen iemand bijna af. De hele groep begint dan automatisch te supporteren voor die laatste personen. Dat creëert meteen een supersterk collectief gevoel. Geen tijd voor bullshit, er kan elk moment iemand afvallen. Eigenlijk een zotte rollercoaster. Dat waren heel hectische, maar fantastische dagen."

Kwam je met iedereen even goed overeen?

Dima: "Als je met 100 bent zoek je wel meer de mensen op met dezelfde vibes als jij. Dat kan je bij 100 mensen onmogelijk met iedereen hebben. Ik heb nu een paar maanden na de opnames nog contact met een paar mensen die ik oprecht heel fijn vind.

Vragenvuur

Een paar korte vragen over de meest opvallende opdrachten. Wat is de absurdste opdracht die je gedaan hebt?

Dima: "We moesten zwemvliezen aandoen waar bekers op waren vastgemaakt en we moesten water overbrengen van de ene kant naar de andere kant."

Welke opdracht stond op je lijf geschreven?

Dima:  "We moesten iets opvoeren om zo veel mogelijk applaus bij de andere kandidaten op te wekken. Dat was kei leuk. Het feit dat ik kon performen en op een podium kon staan was fijn want dat doe ik graag."

Welke opdracht vond je het minst leuk?

Dima:  "We moesten in duo met een magneet op een tafel met lettertjes Homo Universalis schrijven. Een iemand kon kijken en de andere moest de magneet gebruiken zonder de letters te zien. De samenwerking op zich ging vlot, maar het was verschrikkelijk moeilijk, het hout was redelijk dik en de magneet was te rond."

Welke opdracht was fysiek het zwaarst?

Dima:  "Dat was in duo een touw afrollen van de ene persoon en oprollen op iemand anders. Je stond dus een beetje uit elkaar en moest dus allebei hard draaien om het touw helemaal door te geven. Dat was echt heel vermoeiend, er moesten echt mensen naar buiten omdat ze te hard gedraaid hadden."

Bij welke opdracht ging het heel vlot?

Dima:  "We moesten met ons hoofd een magneet verplaatsen in een houten parcours, daar was ik de snelste en dat was een heel cool gevoel."

Het einde

Op welk moment dacht je: nu lig ik er uit?

Dima:  "De quiz met Wendy Van Wanten. Dat was redelijk in het begin en er waren in de opdracht nog maar 10 mensen over. Dan kickt je overlevingsinstinct in, maar ik ben er dan toch doorgeraakt. Op een ander moment was ik bij de laatste 2 en moesten we met een plantenspuit tattoos spuiten, maar mijn plantenspuit werkte niet helemaal waardoor het heel nipt werd. Die andere er dan uitspelen is super kut, maar het is en blijft ook wel deel van het spel en dat weet iedereen daar ook wel."

Maar gelukkig ben je er toen niet uitgegaan. In tegendeel: je hebt het tot in de ultieme finale geschopt. Hoe sta je tegenover je uiteindelijke tweede plaats?

Dima:  "Toen we daar tegenover elkaar stonden in de finale ging er zo veel door mij heen, vooral veel verbazing: “Hoe ben ik zo ver geraakt?”. Plots stond ik in die finale. Ik had dan tijdens de opdracht een paar vragen fout beantwoord en toen nam Jordi voorsprong en is het supersnel gegaan. Hij heeft dus de prijs gewonnen. Ik heb het spel echt wel gespeeld for the win, maar toen het gedaan was stopte dat ook wel. Wie ben ik dan om te zeggen dat ik slecht gespeeld heb? Ik heb wel nog steeds 98 andere mensen verslagen. Dat blijft wel een mooie overwinning, alhoewel het natuurlijk nog mooier was geweest met de totale winst."

Je hebt geen troostprijs gekregen?

Dima:  "Nee, ik moest met lege handen naar huis. Alhoewel ik natuurlijk wel alle herinneringen heb en het programma heb als naslagwerk van onze tijd daar samen. Echt veel complimenten naar heel het team die de show maakt. Het is zo mooi om naar te kijken. Als ik terugkijk komen de emoties zelfs terug helemaal boven. Intenser zelfs dan tijdens de opnames omdat je op dat moment op een zotte TGV zit die blijft vooruit gaan. Ik ben echt heel dankbaar. Dankbaar voor het avontuur en voor het hele programma, het naslagwerk dat ze hebben getoond. Alles komt in beeld: ons kunnen, ons doen, onze tederheid en kwetsbaarheid, onze power…

Ik denk dat ik ook veel ga meenemen vanuit mijn beleving daar. Ik heb bijvoorbeeld ook een nieuw nummer uitgebracht ‘God’s bad guy’, dat gaat ook over the game. Het gaat echt over het spel spelen en hoe je het spel op zo’n degelijke manier speelt dat je alles in handen hebt zonder jezelf te verliezen."

Je deelname heeft je duidelijk geïnspireerd.

Dima:  "Ja ik ben nu volop muziek aan het maken onder andere over mijn rit in Homo Universalis. Ik wil een EP uitbrengen die echt heel dat parcours representeert. De drive, de sparkle die ik had met iemand… Alles wat je eigenlijk niet voor de camera’s ziet."

De alleskunner

Welke eigenschappen heb je nodig om het ver te schoppen in Homo Universalis?

Dima:  "Je hebt echt een voorsprong als je van alles al eens een beetje gedaan hebt: de was thuis, de strijk, je boeken kaften, puzzelen, rekenen, evenwichtsoefeningen... Een Homo Universalis moet alles een beetje kunnen, je moet niet uitblinken. Je mag gewoon niet laatste zijn.

Je hebt ook een gezonde portie nederigheid nodig. Je moet je energie doseren. Je speelt een hele maand dus die adrenalinejunkie die bovenkomt in jezelf moet je kunnen temperen om het einde te halen en niet in alle opdrachten tot je maximum gaan.

Daarnaast moet je out of the box kunnen denken. Er zijn vaak strategieën waar je creatief mee moet kunnen omgaan, zonder vals te spelen natuurlijk.

Het is ook belangrijk om sociaal te zijn. Er waren een paar mensen die zich constant afzonderden, maar die haalden het niet. Er moet een kruisbestuiving zijn aan ideeën en strategieën. Hoe je het ook draait of keert, je weet niet alles. Mensen die dat niet deden vielen er meteen uit. Ik merkte ook dat mensen die afgunstig waren of anderen doelbewust boycotten er ook niet lang in bleven, een soort van instant karma."

Wat volgt er voor jou nu het programma gedaan is?

Dima:  "Ik wil een manier zoeken om in dialoog te gaan en om bewuster door het leven te gaan. No babes agency is daar al een goed voorbeeld van. Ik wil echt op een bewuste manier leven. Voor de rest staan er nog veel dingen op de planning. Voor nu is dat vooral mijn theateropleiding en muziek. Ik ben nu met mijn coach aan het werken aan een show. Daar gaan we wel echt volledig voor gaan. Ik wil ook graag blijven werken als model. Muziek, model zijn en theater zijn voor mij momenteel mooie pistes waar ik toekomst in zie. Daarnaast zijn er nog veel ideeën die ik verder wil uitwerken dus als mensen daarover van op de hoogte willen blijven moeten ze mij in de gaten houden!"

Dat zullen we doen! Het hele seizoen van Homo Universalis is te bekijken op VRT MAX.