Geboren in Sint-Truiden, getogen in Leuven. Het werk van Hans Geyens (43) heb je waarschijnlijk al verschillende keren gekruist doorheen de stad. Tekst is meestal zijn vertrekpunt, maar niet het eindpunt. Want het idee bepaalt de vorm en die kan nogal variëren.
Tekst: mijnLeuven / Beeld: Isha Frateur
Hans, hoe lang ben je al bezig met street art?
“Ik heb schilderkunst gestudeerd op Sint-Lukas Brussel en nog lang voordat street art hip was, ben ik de scene online beginnen volgen. Het was een prikkelend proces om te zien hoeveel mensen er over de hele wereld experimenteerden met street art. Op basis van enkele inspirerende voorbeelden ging ik ook zelf op zoek naar mijn eigen stijl. Wat me heel erg aansprak, was hoe sommige artiesten echt heel grote werken konden realiseren."
"Ook ik maakte meer en meer ‘uitstapjes’ naar de openbare ruimte. Ik besefte wel snel dat ik niet ’s nachts wou werken in gure steegjes, maar gewoon gezellig in de zon, overdag. Die wens vroeg om ‘alternatieve’ werkmethodes. Ik droeg bijvoorbeeld een fluovestje en plaatste kegels rond mijn muur, waardoor voorbijgangers de indruk hadden dat ik daar ‘moest’ zijn. En dat bleek te werken!”
Hoe beschrijf je zelf je eigen werk?
“Ik zie mijn werk in twee vormen: kunst en toegepast werk. Het bindende element tussen die twee is tekst. Heel veel hangt af van het idee: elk idee vraagt een specifieke uitwerking, een eigen vorm, een eigen materiaal. Sommige ideeën schreeuwen om gerealiseerd te worden in de openbare ruimte, maar ik kan evengoed iets maken op canvas of glas."
"Tekst zorgt ervoor dat mijn werk makkelijker binnen komt. Toeschouwers kijken ernaar of maken tijd om het te lezen, het is een trigger om meteen naar inhoud te zoeken, te interpreteren. Ik probeer altijd iets te maken waar poëzie in zit.”
Echte street art is voor mij geslaagd wanneer je het gevoel krijgt dat een werk niet anders kon dan staan waar het staat.- Hans
Waarom is de openbare ruimte zo interessant?
“Ingrijpen in de omgeving, iets achterlaten dat een publieke betekenis krijgt, dat is mijn grootste motivatie. Meestal kan kunst pas worden ervaren wanneer je een aantal drempels bent overgestapt, die van het museum of de galerij. Maar op die manier gaat er heel veel exposure verloren en worden er maar enkele mensen bereikt. Ik vind het net boeiend dat kunst die whitebox verlaat en in de openbare ruimte aanwezig is. Je kan je werk daardoor als artiest ook sneller loslaten: je maakt iets, het staat er gaat en je gaat verder naar een volgend werk."
"In de stad zijn er zoveel plaatsen waar je als kunstenaar kan ingrijpen. Dat hoeft niet altijd heel groot te zijn. Het is ook interessant om te spelen met architecturale fouten, verkeersborden, … Echte street art is voor mij geslaagd wanneer je het gevoel krijgt dat een werk niet anders kon dan staan waar het staat. Dat impliceert een sterk werk."
"Tegenwoordig duikt street art steeds vaker op als ‘decor’. Dat vind ik jammer, want dan gaat de street art voorbij aan de inhoud en is het er alleen maar voor de vorm. Op die manier gaat street art steeds verder van de pioniersgedachte staan.”
Street art is het perfecte antwoord op lelijke tags en vandalisme. Het is een beetje paradoxaal, maar als je een lege muur met streetart laat invullen, dan vrijwaar je die eigenlijk van tags en vandalisme.- Hans
Hoe zorg je ervoor dat je muren kan of mag beschilderen?
“Enkele jaren geleden – in 2011 – wilde ik een street art-festival organiseren in samenwerking met de stad. Toen moest je een ellelang dossier indienen en oneindig veel aanvragen plannen. Uiteindelijk duurde het te lang vooraleer ik een goedkeuring kreeg voor de specifieke muren en heb ik het festival op houten platen laten doorgaan aan Museum M. Er is sindsdien wel wat veranderd."
"Nu ga je eerder rechtstreeks op zoek naar een goed contact met de eigenaar, en neem je als kunstenaar meer initiatief. Ik merk dat street art-kunstenaars eigenlijk wel gedoogd worden door de stad en politie, zolang je een goedkeuring hebt van de eigenaar en je geen idiote zaken schildert. Zo creëren we als kunstenaars zelf een zachte beleidsverandering van onderuit, want politici zijn vaak heel blij met de werken die er komen."
"Nu pas wordt er beseft dat street art een meerwaarde is voor de stad en de publieke ruimte! En: het perfecte antwoord op lelijke tags en vandalisme. Het is een beetje paradoxaal, maar als je een lege muur met street art laat invullen, dan vrijwaar je die eigenlijk van tags en vandalisme.”
Is er volgens jou een verschil tussen street art en graffiti?
“In het algemeen merk je wel een verschil tussen street art en graffiti, waarbij graffiti meer aanleunt bij dat nachtelijke, ruwe karakter en soms ook wat vandalisme. Street art vertrekt daarentegen veel meer vanuit een atelierpraktijk. Het grootste verschil tussen beide disciplines is misschien wel die (over)dosis adrenaline die graffiti je bezorgt, dat gevoel is voor heel wat graffiti-artiesten een drive die wordt opgezocht. De tweestrijd tussen die bewegingen blijft moeilijk en zorgt waarschijnlijk ook voor frustratie bij graffiti-artiesten.”
Wat ontbreekt er volgens jou nog in Leuven?
“Een facilitator, een persoon die begrijpt hoe street art-kunstenaars willen werken, maar die ook het vertrouwen krijgt van de stad om projecten te realiseren. Zie het als een soort van loketfunctie waar je als kunstenaar terecht kan, een tussenpersoon die je kan informeren en bijstaan, maar die ook zelf aan de slag gaat om zijn netwerk voor jou in te zetten. Nu zijn aanspreekpunten bij ‘de stad’ te versnipperd, over alle stadsdiensten heen, en doe je daardoor als kunstenaar eigenlijk gewoon je ding. Want anders gebeurt er niets, en dat zou écht spijtig zijn.”
