"Mijn stijl is figuratief, maar heel sterk naar het abstracte toe"

Elias Driesen is een jonge, Leuvense schilder. In maart stelde hij zijn werk tentoon op INTO OR TO, een tentoonstelling die hij samen met zijn medestudenten van het 2e jaar Vrije Kunsten (LUCA) organiseerde in STELPLAATS. En hoewel deze expositie ondertussen is afgelopen, hangt zijn werk Oumuamua 14 daar nog steeds op. Wij zijn benieuwd naar de schilder die achter dit werk schuilt en ontmoetten hem op een mooie dag voor een interessante babbel.
Tekst: Marie Coppens / Foto's: Lisa Decré

Een klassieke, eerste vraag: hoe begon het allemaal?
"In mijn kindertijd tekende ik al erg veel en mijn keuze om kunstonderwijs te volgen was daarom snel gemaakt. Zo kwam ik terecht in het Sint-Lukas in Brussel waar ik mijn secundair diploma behaalde. Vervolgens koos ik voor de opleiding Vrije Kunsten aan LUCA. Hier is het schilderen echt begonnen. Ik kreeg meer vrijheid en vormde zo ook een eigen stijl. Momenteel zit ik in de mijn tweede bachelor. Naast het schilderen, maak ik video’s en doe ik aan modeltekenen."

Hoe zou je je schilderstijl omschrijven? Heeft kleur- en materiaalgebruik hier een sterke functie in?
"Mijn stijl is figuratief, maar heel sterk naar het abstracte toe. Ik vind het interessant te spelen met de onderzoeksvraag wanneer iets abstract is en wanneer nu net figuratief. De grens tussen beide is voor iedereen verschillend. De kleuren die ik gebruik hebben geen symbolische betekenis. Wel hecht ik veel belang aan de textuur van de verf. Omdat ik de korrel van het canvas, de materie waarop ik schilder, niet aangenaam vind, schilder ik graag in verschillende lagen. Daarom verkies ik de combinatie van acryl- en olieverf op één doek. Ik vind het belangrijk te werken met de juiste materialen. Zo maak ik sinds kort zelf mijn verf, wat wel een tijdrovend proces is, maar ook zeer de moeite."

Waar komt je inspiratie vandaan?
"Mijn ideeën haal ik hoofdzakelijk uit mijn omgeving: het alledaagse leven en de mensen om me heen. Daarnaast heb ik grote bewondering voor de werken van Pieter Hooch en David Hockney. Vanuit mijn studie krijg ik amper opdrachten opgelegd die ik goed vind, maar dat komt vooral omdat ik het moeilijk vind om te schilderen met richtlijnen. Ik merk dat dit mijn creativiteit belemmert."

Je bent één van de 23 jonge kunstenaars achter de expositie INTO OR TO in STELPLAATS. Welk werk stelde je daar tentoon?
"De rode draad van INTO OR TO was de verandering in en door beweging. Hiervoor trok de ontdekking van de plantetoïde Oumuamua mijn aandacht. Deze raasde begin november door ons zonnestelsel en kreeg veel media-aandacht omwille van zijn gigantisch sigaarvormig uiterlijk. Ik ging aan de slag met de vraag wat er zou gebeuren als deze onze aarde zou bereiken. Het schilderwerk dat op INTO OR TO ophing is één van de resultaten hiervan. Momenteel werk ik nog steeds aan deze reeks. Het wordt een geheel van absurde scenario’s op doek."

Was INTO OR TO de eerste expositie waaraan je deelnam?
"Nee, in september kon je mijn werk bezichtigen op het Ladeuzeplein op een evenement van GROEF. Voordien deed ik ook een expositie met mijn studiegenoten. INTO OR TO was ook met hen, maar buiten de schoolmuren. Ik heb hier met veel plezier aan meegewerkt."

Waar droomt een jonge schilder als jij zoal van?
"Ik zou graag een eigen werkplek hebben. Momenteel heb ik thuis een klein atelier waar ik veel tijd doorbreng. Het zou fijn zijn als ik deze kan uitbreiden tot een persoonlijke werkplek met genoeg plaats om mijn werken op te bergen. Eerlijk, het vinden van opslagruimte is het grootste en - naast het feit dat schilderen ook duur is - het enigste nadeel. Daarnaast droom ik van een galerij die mij wil vertegenwoordigen, dat zou echt fantastisch zijn!"