De fietshelm: niet hip, wel oké

LEUVEN, FIETSSTAD?


Wie aan Leuven denkt, denkt meteen ook aan de honderden en zelfs duizenden fietsers die er elke dag op doortocht zijn. Maar is Leuven wel zo’n veilige stad om in te fietsen? Vele jongeren vinden van niet.

Met dank aan: Andreas, Anton, Blerine, Drita, Estée, Esther, Faisal, Famke, Jaz- min, Jolien, Lars, Laure, Laurent, Lea, Lore, Louise, Margaux, Noor, Saar, Sara, Ymke en Zoë uit 5HW van het Heilig- Drievuldigheidscollege in Leuven.
Begeleiding: Robin Broos

“De straat wordt door veel gebruikers gedeeld, waardoor fietsende jongeren de stad vaak als gevaarlijk ervaren”, zegt Sara Claeys, ruimtelijk planner van de stad en bezig met het fietsbeleid. “Leuven probeert de auto’s buiten te sluiten door meer in te zetten op bussen. Daardoor rijden er inderdaad heel wat bussen in combinatie met fietsers door de binnenstad. Ik ben wel blij dat het stadsbestuur de fiets op de agenda heeft geplaatst. We hebben al veel voor fietsers gedaan, al kunnen we nog veel verbeteren.” Toch is het vooral een kwestie van alert blijven, vindt Sara. “Er zijn ook heel wat roekeloze etsers in het straatbeeld. Die brengen niet alleen zichzelf maar ook de andere weggebruikers in gevaar.”

HIPPE HELM?

Een helm is niet cool. Uit cijfers blijkt dat een derde van de jongeren een helm dragen zelfs belachelijk vindt.
“Onzin”, zegt Kristin Stoffels (28), trendwatcher bij Flair. Zij gelooft dat een helm van het juiste type wél hip kan zijn. “Als je op straat kijkt, zie je amper mensen met een helm rond fietsen”, vertelt Kristin. “Wie er wel een draagt, voelt zich daarom gemakkelijk een buitenbeentje.Bovendien bestaan er niet veel leuke modellen. Omdat het niet verplicht is, gaan mensen dus
 niet snel zo’n lelijk ding opzetten.”
Nochtans kan het volgens Kristin wel anders. "In Amerika is het dragen van een helm in verschillende staten verplicht. Als fietser word
je erop aangesproken wanneer je dat niet doet. En wat zie je? Dat iedereen oplossingen zoekt om er met helm toch zo goed mogelijk uit te zien.”
Ook bij ons bestaan er al alternatieve modellen. “Nutcase is zo’n merk dat hippere helmen op de markt brengt. Vaak zien ze eruit als een scooterhelm, met een leuke print.”

LEERLINGEN IN DE KIJKER

ELISABETH PEETERS (17) is de zus van Sander, die in 2008 om het leven kwam in een dodehoekongeval.
“Sander zat in het tweede middelbaar en reed elke dag met de fiets naar school. Op een druk kruispunt in Leuven is hij onder een vrachtwagen terecht gekomen. Toen ik het nieuws te horen kreeg dat mijn broer overleden was, kon ik dat maar niet geloven. Ik vond het zo oneerlijk. Sindsdien sta ik helemaal anders tegenover het verkeer, ben ik veel voorzichtiger geworden.
Als ik op een gevaarlijke plek moet oversteken, probeer ik automobilisten in de ogen te kijken. Ik wil zeker zijn dat ze me gezien hebben. Er gaat geen 
dag voorbij zonder aan mijn broer te denken, al was
 het maar omdat ik elke ochtend langs de plek van het ongeval fiets. Maar het is al zo lang geleden dat ik er nu wel over kan praten. Ik vind het belangrijk dat wanneer anderen dit lezen, ze meer zullen nadenken in het verkeer.”

LARS DESCHAMPHELEIRE (17) reed een jaar geleden met zijn brommer een fietser aan.

“Eigenlijk reed ik een beetje te snel. Toen het meisje dat voor mij op de fiets reed zonder waarschuwing stopte, was ik erg geschrokken en kon ik niet meer op tijd remmen. Meteen na de aanrijding ben ik de fietser gaan vragen of ze in orde was.
Toen bleek dat ze niet gekwetst was, was ik natuurlijk erg opgelucht. Ik heb spijt van wat er gebeurd is, maar soms is zoiets moeilijk te voorkomen. In Leuven moet je voortdurend rekening houden met voetgangers, fietsers en auto’s. Sinds het ongeval heb ik mijn rijgedrag wel veranderd. Ik doe nu minder risicovolle manoeuvres, probeer mijn snelheid altijd en overal aan te passen. En ik probeer me zo goed mogelijk aan de verkeersregels te houden.”

SOPHIE BERGÉ (17) werd in de examenperiode aangereden toen ze zonder helm naar school fietste.
“Eigenlijk heb ik altijd met een veilig gevoel gefietst, omdat ik altijd steeds braaf op de fietspaden bleef. Maar die dag, op dat gevaarlijk kruispunt, heeft een autobestuurder me niet gezien en omver gereden. Wat er exact gebeurde kan ik niet vertellen, want ik was door de impact buiten bewustzijn. Ik had zware kwetsuren aan mijn hoofd omdat ik geen helm droeg. Al valt de schade achteraf bekeken nog mee. Ik kan niet meer zo goed ruiken en proeven en ik mag ook even niet meer dansen. Maar het had veel erger kunnen zijn. Een trauma heb ik er niet aan overgehouden. Ik fiets nog elke dag naar school, al was dat in het begin met grote schrik. Mijn helm heeft veel van die angst weggenomen. Ik heb de minister van mobiliteit zelfs een brief geschreven om de fietshelm verplicht te maken.”