Vijf jonge kunstenaars werken een hele zomer aan vier projecten. Dat doen ze in het LAB, de creatieve atelierruimte van het Stadhuis. Een finale? Van 1 tot 3 september organiseren de kunstenaars samen ‘Broeikas’, een tentoonstelling rond hun werken, eveneens in het Stadhuis. In deze reeks gaan we op de babbel met de LABbewoners om te weten te komen wie ze zijn, wat ze doen en wat hen drijft… Vandaag aan het woord: Boris Steiner.
Tekst en beeld: mijnLeuven
Hoe heet je project en waar gaat het over?
"Mijn project heet ‘Het Tekenpodium’ en is vorig jaar tot stand gekomen bij m’n afstuderen aan het HKU in Utrecht. Het is een constructie waarmee ik, als tekenaar, het publiek en de omgeving poog vast te leggen op een vel papier. De constructie maakt een live opname van het publiek en projecteert die opname op een tekenvel. Zo dicteert de constructie de tekenaar wat er moet worden getekend."
"De resultaten zijn best interessant: sommige mensen beginnen spontaan te poseren, andere schrikken en proberen weg te lopen, waardoor ik er achteraan ga tekenen (lacht). Ik vind het een meerwaarde dat ‘Het Tekenpodium’ mobiel is. Vier weken terug stond ik op Habitat, in de open lucht, wat heel interessant was door de verschillende kleuren en overgang van dag op nacht. Tijdens ‘Broeikas’ staat de installatie binnen en zal ik vooral moeten focussen op beweging"
Waarom is dit een werk van Boris Steiner? Wat typeert het?
"Je herkent m’n werk aan de interactie met het publiek, dat vind ik enorm belangrijk. Ik probeer mijn publiek altijd een spiegel voor te houden. Door hen te wijzen op het feit dat ze deel uitmaken van het werk, probeer ik een reactie uit te lokken."
"Ik probeer altijd een plek te creëren waarbinnen er opnieuw gecreëerd kan worden. Dat eeuwig procesmatige, dat ben ik helemaal: ik voel me het best wanneer ik kan bewegen, doen en ‘maken’. Een schilderij aan de muur hangen en daarmee basta, daar ben ik niets mee. En mijn publiek ook niet, denk ik. Ik wil mezelf en het publiek in beweging brengen."
Als ik mezelf wat ken, dan zal ik het niet lang duren vooraleer ik het toch weer allemaal beter weet.- Boris
Wat zijn je toekomstplannen?
"Over een paar weken begin ik aan m’n master aan het Sint-Lukas in
Brussel. Daar wil ik opnieuw een plek creëren: m’n eigen academie
beginnen, binnen de muren van het Sint-Lukas. Eentje met m’n eigen
regels, om kritiek te kunnen uiten op mijn leerkrachten. Want als ik
mezelf wat ken, zal ik het niet lang duren vooraleer ik het toch weer allemaal beter weet (lacht)."
"Het wordt een tentachtige constructie, die ik gemakkelijk kan demonteren en verplaatsen en waarin ik mensen uitnodig: mede-studenten, workshopbegeleiders, … Maar laat het duidelijk zijn dat ik niet het schoolhoofd wil zijn van mijn academie: ik geloof in een horizontale structuur. Misschien loopt dat hele idee wel uit de hand, maar dat zien we dan wel, ik laat het z’n natuurlijke gang gaan. Je moet het wat leuk maken voor jezelf."
Wat vind je van het LAB en het LABbewonerschap?
"Mijn zomer was wat drukker dan verwacht, dus ik heb het gevoel dat ik
hier iets te weinig heb kunnen vertoeven. Maar het was een ongelofelijk comfortabel gevoel dat de mogelijkheid om de ruimte te gebruiken er ten allen tijde was, 24/7. Zo’n vrijheid is uiterst aangenaam voor
een kunstenaar of iemand die 'creëert' en een plek zoekt om z’n ding te doen. De laatste weken motiveerde vooral de energie van de
andere LABbewoners mij: wat een leuke uitwisseling, toch, en wat een
leuke vibes naar aanleiding van de expo."
Heb je stress voor de expo?
"Neen, dat niet. Alles is in orde, morgen bereiden we nog een paar
uurtjes voor, alles komt helemaal goed. Het enige dat nu nog fout kan lopen, is dat er
niemand komt kijken. Dan wordt m’n tekening maar een saaie boel."
Het werk van Boris is te bezichtigen op Broeikas, een gezamenlijke expo van alle LABbewoners, van 1 tot 3 september in het Stadhuis.
